Στεγνά Κόζας
Seafood Restaurant Stegna Kozas
Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας και στην επιστροφή μας από Λίνδο, είπαμε για το μεσημεριανό μας να δοκιμάσουμε κάτι ξεχωριστό.
Είχαμε ακούσει πολύ καλά λόγια για μια ψαροταβέρνα στα Στεγνά, δίπλα στον Αρχάγγελο της Ρόδου.
Αυτό που μας είχε κάνει εντύπωση δεν ήταν μόνο το εξαιρετικό φαγητό του, αλλά και το καταπληκτικό σιροπιαστό του το οποίο το έφτιαχναν ως κάτι το ξεχωριστό.
Είπαμε λοιπόν να το δοκιμάσουμε κι εμείς.
Τα Στεγνά είναι ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριουδάκι, με πολύ ωραία παραλία και θάλασσα. Κρίνοντας από την περιοχή, προβλέπετε μεγάλη άνθηση στα επόμενα χρόνια.
Δεν το είχαμε επισκεφτεί στο παρελθόν, γιατί ήταν εκτός προγράμματος, αλλά φέτος που δοκιμάζουμε τα διαφορετικά στην Ρόδο, ήταν η ώρα του.
Φτάνουμε στην παραλία μετά από έναν κατηφορικό δρόμο, και αφήνουμε τη μοτοσυκλέτα δίπλα στο μαγαζί που λέγαμε το “Στεγνά Κόζας”.
Το μαγαζί πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα που έχουμε δει.
H ιστορία της ψαροταβέρνας Stegna Kozas ξεκινά το 1932… Όταν ο γέρο Κόζας, ο μόνος μόνιμος κάτοικος της παραλίας ξεκίνησε εντελώς ερασιτεχνικά να καλλιεργεί οπωροκηπευτικά έξω από την μικρή του καλύβα. Τα οποία μεταπουλούσε στη συνέχεια στον Αρχάγγελο, το πιο κοντινό χωριό.
Από αυτή τη μικρή καλύβα ξεκίνησε και η συνταγή: “σαλάτα με το ψάρι” τηγανητό ή ψητό, ανάλογα με την ψαριά, την οποία γεύονταν οι ψαράδες σαν μεζέ μετά από τη μέρα στη θάλασσα.
Από τότε αλλάξανε πολλά, περάσανε τα χρόνια… η παραλία “από του Κόζα” μετονομάστηκε σε παραλία των Στεγνών, λόγω της ξηρότητας και της ερημιάς του μέρους και μαζί με το νησί άλλαξε και το τοπίο του κόλπου.
Από τους λίγους τότε επισκέπτες ο τόπος άρχισε να δέχεται μεγάλο όγκο τουριστών, ενώ πλέον ο κόλπος των Στεγνών, έγινε ο απόλυτος προορισμός ψαροφαγίας για τους μύστες του είδους, ντόπιους ή ξένους.
Καθόμαστε σε ένα τραπέζι να απολαύσουμε το μεσημεριανό μας το οποίο δεν ήταν άλλο από μια μακαρονάδα θαλασσινών με τα συνοδευτικά του. Ένα πιάτο που μύριζε θάλασσα.
Αφού απολαύσαμε το φαγητό μας, έρχεται η ώρα του γλυκού, και για το οποίο είχαμε πάει στην ουσία.
Το σιροπιαστό αυτό γλυκό λεγόταν ΚΙΟΥΝΕΦΕ, και ήταν με την ροδίτικη συνταγή.
Κανταίφι με τυρί μέσα, που έλιωνε με το βούτυρο 6 φορές, σβήνοντας το με παγωτό και πασπαλίζοντας το με φιστίκι.
Ε, λοιπόν το σόου παρασκευής του μπροστά στο τραπέζι μας ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΟ...!!! και στην γεύση του ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ...!!!
Οι ξένοι δεν το είχαν ξαναδεί αυτό το σόου και κοιτούσαν τον σερβιτόρο όλη την ώρα που το έφτιαχνε.
Αφού λοιπόν απολαύσαμε και το καταπληκτικό γλυκό μας, είχε πια φτάσει απόγευμα και είπαμε να συνεχίσουμε για τον τελευταίο προορισμό του σημερινού οδοιπορικού μας... τον καταρράχτη στις 7 Πηγές.
