Το Νησί των Νέων και της Διασκέδασης
Κι ενώ βρισκόμαστε εν μέσω εξετάσεων, και ο περισσότερος κόσμος βρίσκεται εντός των τειχών, είπαμε ότι έχουμε μια ακόμα ευκαιρία για μια μικρή απόδραση.
Έτσι λοιπόν αποφασίζουμε σαν νέοι κι εμείς να πάμε σε ένα κυκλαδίτικο νησί, γνωστό ως, τον παράδεισο της διασκέδασης των νέων, την πανέμορφη Ίο
.Είχαμε ακούσει βέβαια για το νησί και επειδή αυτή την 
εποχή ήταν ήρεμα τα πράγματα ακόμα, το τολμήσαμε.
Κλείνουμε τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, 69 ευρώ το άτομο, και 22 ευρώ η μηχανή (το ίδιο ποσό και στην επιστροφή), τα οποία δεν είχαν καμία έκπτωση, και όπως συμβαίνει για όλα τα νησιά ήταν λίγο τσουχτερά θα έλεγα.
Το Ξενοδοχείο μας, για τελευταία στιγμή και για την περιοχή που βρισκόταν ήταν φθηνό θα έλεγα, 56 ευρώ για δύο διανυκτερεύσεις.
Απείχε 3,1 χλμ από το λιμάνι της Ίου, αν και δεν μας πείραζε λόγω του ότι είχαμε μεταφορικό μέσο, ήταν στην καλύτερη περιοχή του νησιού, στην αρχή της Χώρας, με τα σοκάκια της και τα μαγαζιά της.
Στην επιβεβαίωση μας, μας έστειλαν και μήνυμα ότι ήταν δυνατή και δωρεάν η μεταφορά μας από και προς το λιμάνι.
Αυτό απ’ ότι είδα κι έμαθα το έκαναν οι περισσότεροι ξενοδόχοι στο νησί και μπορώ να πω ότι ήταν ένα μεγάλο υπέρ για όποιον ήθελε να επισκεφτεί το νησί και δεν ήθελε να πάρει το μεταφορικό του μέσο, λόγω εξόδων.
Γι’ αυτό θα μιλήσουμε και πιο κάτω και θα καταλάβετε τι εννοώ. 
Σίγουρα για 3-4 ημέρες διακοπών δεν συμφέρει το κόστος για το συγκεκριμένο νησί.
ΗΜΕΡΑ 1 ΤΡ 7/6/22
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει να ξυπνάμε πολύ νωρίς το πρωί μιας και το πλοίο έφευγε στις 07.00, και αφού φορτώνουμε τα πράγματα μας, ξεκινάμε για Πειραιά και Πύλη Ε9 αυτή την φορά.
Για την εποχή ο κόσμος που έφευγε θα έλεγα ήταν αρκετός.
Το δρομολόγιο μας ήταν, Πειραιάς - Σύρος - Μύκονος - Νάξος - Ίος.
Στην καθορισμένη ώρα του το πλοίο σαλπάρει και σε λίγα λεπτά αφήνουμε το λιμάνι του Πειραιά και με ταχύτητα “τζετ” βρισκόμαστε ανοιχτά του Σουνίου ταξιδεύοντας για τον πρώτο μας σταθμό την Σύρο όπου φτάνουμε μετά από 2Ω. 20’ περίπου.
Η πανέμορφη Σύρος με τις δυο εκκλησιές της Ορθόδοξη και Καθολική, ξεχωρίζουν στους δύο λόφους απέναντι από το λιμάνι.
Ολιγόλεπτη στάση και συνεχίζουμε το ταξίδι μας.
Επόμενος προορισμός μας η κοσμοπολίτικη Μύκονος....όπου φτάνουμε μετά από 30’ λεπτά περίπου.
Από μακριά αντικρίζει κανείς τα πολλά κρουαζιερόπλοια που έχουν φτάσει στο νησί και καταλαβαίνει ότι αποτελεί κόμβο για όλους τους τουρίστες οι οποίοι θέλουν να την ζήσουν έστω και για λίγο.
Εδώ μόλις γυρίζει το πλοίο για να δέσει, βλέπουμε την προβλήτα σε όλο το μήκος της, να είναι γεμάτη κόσμο.
Μπα λέω, δεν μπορεί να είναι όλοι για το δικό μας πλοίο, αποκλείεται... που να πηγαίνουν; (Βέβαια μετά έμαθα....)
Κι όμως, με το που άνοιξε η πόρτα του πλοίου ξεχύθηκαν όλοι να επιβιβαστούν στο πλοίο.!!!
Ολιγόλεπτη κι εδώ στάση, και φεύγουμε για τον επόμενο προορισμό μας την όμορφη Νάξο, όπου φτάνουμε σε 1Ω περίπου, περνώντας δίπλα από την Πάρο όπου είναι τόσο κοντινή η απόσταση που ξεχωρίζεις τα σπίτια στο νησί.
Εδώ η ξακουστή Πορτάρα σήμα κατατεθέν, στην είσοδο του νησιού, δίπλα από το λιμάνι σε καλωσορίζει στο νησί.
Ολιγόλεπτη κι εδώ στάση, και φεύγουμε για τον τελικό μας προορισμό το νησί της Ίου, όπου φτάνουμε σε 1Ω περίπου.
Η αποβίβαση μας ήταν γρήγορη μαζί με λιγοστούς επισκέπτες στο νησί, καθώς το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του για την ονειρική Σαντορίνη.
*** Εδώ έμαθα και γιατί είχε τόση κίνηση το λιμάνι της Μυκόνου.
Λόγω του ότι τα μόνα νησιά που έχουν αεροδρόμιο ήταν η Μύκονος και η Σαντορίνη, όσοι ήθελαν να επισκεφτούν την Μύκονο και δεν έβρισκαν πτήση απευθείας, έκλειναν για Σαντορίνη, κι από εκεί με το πλοίο της γραμμής όπως αυτό που πήραμε κι εμείς ταξίδευαν για την Μύκονο.
Το ίδιο βέβαια γινόταν και για όσους ήθελαν να επισκεφτούν την Σαντορίνη, και κατέβαιναν Μύκονο.
Έτσι θεωρώ ότι κατάφερναν και επισκέπτονταν τα δύο πιο φημισμένα και διάσημα, το καθένα για τους δικούς του λόγους, νησιά των Κυκλάδων.
Η πρώτη μας στάση είναι για έναν καφέ στο λιμάνι μετά από ένα πολύωρο ταξίδι σχεδόν 5 ωρών, το οποίο όσο και γρήγορο να είναι το πλοίο είναι κάπως κουραστικό..
Έχοντας λίγο χρόνο ακόμα, λέμε να δούμε τις παραλίες που ήταν εκεί κοντά, την παραλία Γιαλός, την παραλία Τζαμαριά, και την παραλία Κουμπάρα, ώστε να ξέρουμε που θα κάνουμε το πρώτο μας μπάνιο να χαλαρώσουμε στο νησί.
Ο κόσμος για μεσημέρι, λιγοστός στις παραλίες.
Αφού κάνουμε την βόλτα μας, ανηφορίζουμε για το ξενοδοχείο μας, να εγκατασταθούμε και να αφήσουμε τα πράγματα μας.
Η πρώτη εντύπωση με το που φτάνουμε πολύ εύκολα θα έλεγα, ήταν με μία λέξη, ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ....
Η θέα από το μέρος το κάτι άλλο.
Δεν φείδομαι να πω ότι ήταν το καλύτερο ξενοδοχείο από όλες τις απόψεις στην Χώρα της Ίου, γιατί όπως μάθαμε μετά, η χώρα ήταν εκεί δίπλα και όχι όπως συνηθίζεται στα περισσότερα νησιά να βρίσκετε στο λιμάνι.
Με το καλωσόρισμα, μας ενημερώνουν για το δωμάτιο ότι βρίσκετε στο ήσυχο μέρος του ξενοδοχείου, αλλά μόλις αντικρίσαμε την θέα ζητήσαμε εάν μπορούμε να έχουμε ένα δωμάτιο με θέα την θάλασσα.
Αμέσως οι ιδιοκτήτες μας το άλλαξαν και πήραμε ένα από τα καλύτερα δωμάτια του ξενοδοχείου.
Η θέα από το μπαλκόνι του, ΜΟΝΑΔΙΚΗ....και το δωμάτιο πληρούσε τις προϋποθέσεις που θέτει ο καθένας μας.
Αφήσαμε τα πράγματα μας και κατεβήκαμε για την παραλία.
Οι ιδιοκτήτες μας προέτρεψαν να πάμε στην άλλη παραλία που ήταν εκεί κοντά, γιατί λόγω του ότι είχε λίγο αεράκι ίσως οι προηγούμενες δίπλα στο λιμάνι να είχαν κύμα, ήταν οργανωμένη και είχε από καφέ και ποτό μέχρι φαγητό στην καλύτερη ταβέρνα του νησιού, την διάσημη ταβέρνα του Δράκου.
Παραλία Μυλοπότας λοιπόν σε απόσταση 2,1 χλμ, που ήταν από τις πιο δημοφιλείς στο νησί και όχι άδικα, από ότι διαπιστώσαμε.
Η παραλία κι αυτή με λιγοστό κόσμο, το σετ με ομπρέλες από 10-15 ευρώ και χωρίς ντουζιέρες. Τα νερά απίθανα και λίγο δροσερά.
Αφού επιλέγουμε το μέρος που μας άρεσε να καθίσουμε για μπάνιο, και έχουμε δεχτεί ότι θα δώσουμε και τα 10 ευρώ για τις ξαπλώστρες, αλλά χαλάλι του, απολαμβάνουμε την ηρεμία και την πολύ ωραία θάλασσα.
Εκεί στην χαλάρωση σχεδιάζουμε και τις επόμενες κινήσεις μας.
Που θα πάμε για ένα χαλαρό ποτάκι, πριν την βραδινή μας έξοδο στα μαγαζιά της Χώρας.
Το πρόγραμμα είχε ως εξής:
Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, μετά στο φημισμένο και διάσημο κλάμπ του νησιού, το ΠΑΘΟΣ, για ένα ποτάκι, και μετά επιστροφή για την περιήγηση μας στα σοκάκια του νησιού με τα μπαράκια και την νυχτερινή ζωή .
Έφτασε η ώρα αργά το απόγευμα να φύγουμε από την παραλία και στην πληρωμή μας δεν μας κράτησαν για τις ομπρέλες παρά μόνο για τους καφέδες. Το Κάρμα βλέπετε.... (Έτσι λεγόταν και το μαγαζί το οποίο τυχαία είχαμε επιλέξει).
Γυρίζουμε λοιπόν στο ξενοδοχείο μας, και ετοιμαζόμαστε για την έξοδο μας.
Περνάμε τις παραλίες του λιμανιού, ανηφορίζουμε το λόφο για το κλαμπ, φτάνουμε στην παραλία Κουμπάρα όπου βλέπουμε ένα τεράστιο κλαμπ χωρίς κόσμο όμως και κάποιες βάρκες και παλιά καΐκια ζωγραφισμένα τα οποία έδιναν μια άλλη όψη στο τοπίο,, και συνεχίζουμε στον δρόμο δίπλα στην θάλασσα, ώσπου σταματάμε σε μια κλειστή πόρτα..
Δεν γνωρίζαμε που ακριβώς ήταν, και για καλή μας τύχη, συναντάμε έναν ντόπιο τεχνίτη που μας καθοδηγεί.
Εδώ μας ενημερώνει ότι το νησί είναι ιδιωτικό, ανήκει στον ιδιοκτήτη του κλαμπ και λέγεται ΔΙΑΚΟΦΤΟ.
Στροφή λοιπόν και ακολουθώντας τις οδηγίες που είχαμε πάρει δεν αργήσαμε να βρεθούμε σε ένα μέρος που όμοιό του δεν είχα συναντήσει ξανά.
Το κλαμπ, ήταν ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, για την τοποθεσία του, για το προσωπικό, για την ομορφιά του, για το ηλιοβασίλεμα και την πισίνα του, και δικαίως για την ΦΗΜΗ του, το οποίο το κατέτασσε στην πρώτη θέση ως προορισμού διασκέδασης ολόκληρου του νησιού.
Ήταν η δεύτερη μέρα λειτουργίας του, και λόγω του ότι δεν είχαν ξεκινήσει οι διακοπές για πολλούς στο νησί, η κίνηση ήταν μικρή.
Στην κουβέντα που πιάσαμε μάθαμε ότι σε καθημερινή βάση είχε 4-5 χιλιάδες κόσμο.!!!
Ανοίγει τις πόρτες του 16.00-16.30, και μέχρι τις 18.00 σερβίρει και καφέ, όπου μετά μπορείς τα απολαύσεις τα απίθανα κοκτέιλ του μέχρι τις 11.00.
Η πισίνα είναι ελεύθερη για όλους, και τα πάρτι είναι καθημερινά, όπως τα ζήσαμε κι εμείς...
Στα αριστερα μας μπορούσαμε να δούμε την Σαντορίνη και εμπρός μας την Σίκινο.
Αφού καθίσαμε να δούμε και το ηλιοβασίλεμα το οποίο η ημέρα το έκανε λίγο δύσκολο λόγω συννεφιάς,
επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, αφήσαμε την μηχανή και με τα πόδια ξεκινήσαμε για τα σοκάκια της Χώρας.
Δίπλα μας ήταν οι ανεμόμυλοι του νησιού, και αμέσως βρεθήκαμε να περπατάμε ανάμεσα σε στενά σοκάκια τα οποία σε οδηγούσαν σε κάποιες μικρές πλατείες ενδιάμεσα με μπαράκια και ταβέρνες, που είχαν αρκετό κόσμο, αλλά όχι πάρα πολύ. Οι τιμές τους θα έλεγα κανονικές για νησί.
Αφού φάγαμε και ήπιαμε και τα ποτάκια μας, η ώρα δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ευχάριστα, αλλά και γρήγορα πέρασε.
Μαζί με τους τελευταίους και πριν κλείσουν και τα μαγαζιά επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας, για την απαραίτητη ανασυγκρότηση δυνάμεων.
Καλό βράδυ....
