ΓΑΛΑΞΙΔΙ - ΔΕΛΦΟΙ - ΑΡΑΧΩΒΑ
Προσχεδιασμένο δεν ήταν τίποτα. Αλλά μιας και βρεθήκαμε για άλλους λόγους στην Πάτρα, η οποία ετοιμαζόταν για το καρναβάλι της, είπαμε να επιστρέψουμε στην Αθήνα από μια άλλη διαδρομή και όχι την συνηθισμένη.
Η διαδρομή μας θα ακολουθούσε την παραλιακή οδό 
από την Στερεά Ελλάδα, από το Γαλαξίδι, Δελφούς και την Αράχοβα.
Λόγω της προχωρημένης απογευματινής ώρας, και του δύσκολου δρόμου που είχαμε να οδηγήσουμε, αποφασίζουμε να σταματήσουμε για έναν καφέ στο Γαλαξίδι και να σκεφτούμε την διανυκτέρευση μας.
Φτάνουμε μετά από 2 περίπου ώρες στο Γαλαξίδι και καθόμαστε για έναν καφέ.
Μιας και είχα ξαναπεράσει παλιότερα από το μέρος αυτό, τίποτα δεν θύμιζε τις παλιές καλές εποχές του.
Χειμώνας βέβαια, αλλά δεν κυκλοφορούσε παρά ελάχιστος κόσμος έξω.
Όπως μου είπαν και οι ντόπιοι, τα έργα που γίνονταν στον Ισθμό της Κορίνθου, είχαν δυσκολέψει κατά πολύ τον τουρισμό για τον συγκεκριμένο προορισμό.
Εμείς απολαύσαμε τον καφέ μας, και μας βοήθησαν και στην εύρεση ενός δωματίου στους Δελφούς, γιατί λόγω εποχής κορωνοιού δεν λειτουργούσαν όλα τα ξενοδοχεία και ήταν κάπως δύσκολο.
Η επιλογή διανυκτέρευσης στους Δελφούς ήταν για να μετριάσουμε την απόσταση της επιστροφής αλλά και για να μπορέσουμε να δούμε τους αρχαιολογικούς χώρους των Δελφών.
Περνάμε από τους πρόποδες του Παρνασσού και φτάνουμε στους Δελφούς κατά τις 10 το βράδυ, βρίσκουμε το ξενοδοχείο μας και βγαίνουμε για φαγητό.
Αυτό για την εποχή και την ώρα αποδείχθηκε το πιο δύσκολο πράγμα.
Δεν υπήρχε τίποτα μα τίποτα ανοιχτό, τα μαγαζιά ή ήταν κλειστά και όσα ήταν ανοιχτά ετοιμαζόντουσαν να κλείσουν. Με μια λέξη ΣΟΚ...!!!
Για καλή μας τύχη και όπως αποδείχθηκε και αργότερα, και για κάποιους άλλους που έφτασαν μετά από εμάς και έπαθαν το ίδιο σοκ, βρήκαμε μια πιτσαρία, η οποία έκλεινε μεν, αλλά μας είπε ότι μπορούσε να μας ετοιμάσει κάτι γρήγορο όπως μια πίτσα ή μια μακαρονάδα να μην μείνουμε νηστικοί...!!!
Όπως φαντάζεστε δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθούμε....
Καθόμαστε και όπως είπα και πριν, μέχρι να ετοιμαστούν τα δικά μας, να ‘σου μια, δυο, τρεις, τέσσερις παρέες και οικογένειες και ξένοι επισκέπτες οι οποίοι είχαν πάθει κι αυτοί το ίδιο σοκ, και μπήκαν να ρωτήσουν εάν μπορούσαν κι αυτοί να καθίσουν στο μαγαζί.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε την χαρά στο πρόσωπό τους όταν οι ιδιοκτήτες τους απάντησαν με ευχαρίστηση ΝΑΙ...!!!
Ομολογώ ότι αυτό δεν μου είχε ξανατύχει και εξαιρώ κάποιες ιδιαίτερες ημερομηνίες και ώρες εκτός μεγαλουπόλεων...που είναι γνωστές σε όλους μας.
Αφού ευχαριστήσαμε τους ιδιοκτήτες του μαγαζιού, επιστρέψαμε για ξεκούραση στο δωμάτιό μας....
