Έτσι έχοντας τελειώσει το μεγάλο άγχος για όλους των πανελληνίων εξετάσεων, και εν αναμονή των εξελίξεων, ευτυχώς είχαν αίσιο και το πολύ ευχάριστο τέλος... ξεκίνησα το πλάνο ενός ταξιδιού στο εξωτερικό. Λόγω οικογενειακής μετακίνησης όπως καταλαβαίνετε θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο μετακίνησης το αυτοκίνητο...
Αλλαγές επί αλλαγών, και μετά από πολλές συζητήσεις, τέθηκε το σημείο αναφοράς... Δεν ήταν άλλο από τις Δαλματικές Ακτές και τελικός προορισμός το Εθνικό πάρκο λιμνών στην Κροατία, το γνωστό ως Λίμνες του Πλίτβιτσε, (Plitvice Lakes National Park, "Plitvička Jezera" στα κροατικά).
Η ημερομηνία ορίστηκε, τα ξενοδοχεία κλείστηκαν, η διαδρομή βγήκε, η λίστα με τα απαραίτητα ετοιμάστηκε, το αυτοκίνητο έκανε το απαραίτητο σέρβις του, και ήμασταν έτοιμοι....
ΗΜΕΡΑ 1η ΑΘΗΝΑ - ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Έτοιμοι λοιπόν και νωρίς το πρωί βρεθήκαμε στην εθνική με προορισμό την Καστοριά για την πρώτη μας διανυκτέρευση.
Η επιλογή της πόλης της Καστοριάς έγινε λόγω του ότι θέλαμε να διασχίσουμε την Αλβανία από το τελωνείο της Κρυσταλλοπηγής, μιας και ήταν πιο κοντά από την Αλβανική πλευρά της λίμνης Οχρίδας την οποία θέλαμε πολύ να δούμε. Επίσης δεν είχαμε ξαναπεράσει από εκείνο το σημείο.
Περνώντας από τις Θερμοπύλες, να κι η πρώτη στάση να αποτίσουμε φόρο τιμής στον Λεωνίδα.
Δεύτερη στάση Τρίκαλα, για ανεφοδιασμό σε γλυκίσματα ΒΙΟΛΑΝΤΑ παρακαλώ, μιας και εδώ βρίσκετε το ομώνυμο εργοστάσιο παραγωγής των…
Τελευταία ενδιάμεση στάση Μετέωρα.
Και μόνο που αντικρίζεις τους βράχους νοιώθεις ένα δέος… Απαραίτητη κι εδώ η στάση για τις φωτογραφίες και συνέχεια στο ταξίδι μας…
Μετά από περίπου 6 ώρες οδήγησης, φτάσαμε στην πόλη της Καστοριάς και στο ξενοδοχείο.
Πραγματικά από τα καλύτερα και με όλες τις ανέσεις που απαιτεί η καλοκαιρινή περίοδος.
Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας, κατεβήκαμε για καφέ και φαγητό στην πόλη.
Το βράδυ, επιστροφή στο ξενοδοχείο για ύπνο μέχρι την επόμενη μέρα, για την συνέχιση του ταξιδιού μας..
Πρωινό ξύπνημα την επόμενη μέρα, και μετά το πρωινό μας ξεκινήσαμε για τα σύνορα Αλβανίας - Ελλάδας, στο τελωνείο της Κρυσταλλοπηγής.
Και η σημερινή μας διαδρομή απαιτούσε πρωινό ξύπνημα γιατί είχαμε μπροστά μας άλλες 6 γεμάτες ώρες οδήγησης.
Τελωνείο Κρυσταλλοπηγής μετά από περίπου μια ώρα, Έλεγχος εγγράφων, και από τις δύο πλευρές και συνέχεια στον οδικό άξονα της Αλβανίας. Ο δρόμος ευρωπαϊκός πλέον. Ούτε που καταλάβαμε για πότε φτάσαμε στην άκρη της λίμνης Οχρίδας. Μικρή στάση για φωτογραφίες, και συνεχίσαμε.
Πόγραδετς, Ελμπασάν, Τίρανα, Δυρράχιο. Μετά από κάμποσες ώρες οδήγησης φτάσαμε στην πόλη Σκόδρα, στην οποία λίγο πιο έξω ήταν τα σύνορα Αλβανίας Μαυροβουνίου, τα οποία θα διασχίζαμε για να βρεθούμε στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου την Ποντγκόριτσα, στην οποία και θα διανυκτερεύαμε.
Τελωνείο, έλεγχος εγγράφων, και σε λιγότερο από μισή ώρα βρεθήκαμε στο διαμέρισμα το οποίο θα μας φιλοξενούσε για απόψε.
Το διαμέρισμα ήταν στο κέντρο της πόλης, και με τα πόδια μπορούσες να δεις τα περισσότερα, αν όχι όλα τα αξιοθέατα της. Ακόμα δε, ήταν πολύ κοντά στα διάφορα εμπορικά μαγαζιά ενδιαφέροντος, όπως εστιατόρια καφέ και μπαράκια.
Ευρώ εδώ, και αφού αφήσαμε τα πράγματα μας, ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στην πόλη. Αφού, δοκιμάσαμε τις τοπικές μπύρες και φαγητό, επιστροφή στο διαμέρισμα για ύπνο αργά το βράδυ αυτή την φορά, μιας και η αυριανή απόσταση που είχαμε να διανύσουμε ήταν πολύ λιγότερη από αυτή των προηγούμενων ημερών.
Ήταν μόλις 3 ώρες. Βέβαια λόγω της κοντινής απόστασης κάναμε μια αλλαγή στην διαδρομή και αποφασίσαμε να περάσουμε από Σβέτι Στέφαν, να το δούμε, και να κάνουμε και μπάνιο, όπως και έγινε.
ΗΜΕΡΑ 3 ΠΟΝΤΓΚΟΡΙΤΣΑ – ΣΒΕΤΙ ΣΤΕΦΑΝ – ΚΟΤΟΡ - ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ
Χαλαρό ξύπνημα σήμερα. Αφού απολαύσαμε το πρωινό μας το οποίο φτιάξαμε στην κουζίνα του διαμερίσματος που διαμέναμε, ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, το Σβέτι Στέφαν. Η διαδρομή μας εδώ μας πέρασε και από την λίμνη Οχρίδα αλλά από την πλευρά του Μαυροβουνίου.
Μετά το μπάνιο μας συνεχίσαμε για τον κόλπο του Κότορ.
Εκεί τα βρήκαμε λίγο σκούρα λόγω υπερβολικής κίνησης. Βλέπετε το μέρος ήταν από τα πιο γνωστά και έτσι επικρατούσε το αδιαχώρητο από την κίνηση. Βέβαια το τοπίο και η διαδρομή σε αποζημίωνε.... Πολλά κρουαζιερόπλοια, και το λιμάνι γεμάτο σκάφη αναψυχής. Η κίνηση δε όπως είπαμε, υπερβολική.Αφού οδηγήσαμε κυκλικά, γύρω από τον κόλπο του Κότορ, μετά από λίγες ώρες φτάσαμε στα σύνορα με την Κροατία.
Έλεγχος κανονικός και με μεγάλη αναμονή, λόγω τουριστικής κίνησης.
Οδηγώντας σε στενό εθνικό δρόμο, και περνώντας μέσα από την πόλη του Ντουμπρόβνικ, φτάσαμε στο διαμέρισμα που θα μέναμε για δύο ημέρες.
Το διαμέρισμα βρισκόταν στην πιο διάσημη και πολυτελή πλευρά της πόλης.
Κίνηση με τοπικό λεωφορείο.
Το Μεσαιωνικό κάστρο από τα πιο διάσημα και τα πιο καλοσυντηρημένα. Η ζωή θα έλεγα ολόκληρης της περιοχής βρίσκεται μέσα σε αυτό.
Αξίζει πραγματικά μια επίσκεψη, και φυσικά μια μέρα ακόμα....
Αφού τριγυρίσαμε στα σοκάκια της πόλης, απολαύσαμε το ποτό και το φαγητό μας μέσα στο κάστρο όπως χιλιάδες άλλοι τουρίστες και ντόπιοι.
Αργά μετά τα μεσάνυχτα, και γνωρίζοντας πότε ήταν το τελευταίο δρομολόγιο του τοπικού λεωφορείου, επιβιβαστήκαμε για την επιστρέψουμε στο διαμέρισμα μας.
ΗΜΕΡΑ 4 ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ – ΤΡΕΜΠΙΝΙΕ - ΜΟΣΤΑΡ
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει ξεκούραστους, και έτοιμους για το πρωινό μας, που αυτή τη φορά είπαμε να το πάρουμε έξω στον πεζόδρομο της πόλης που οδηγούσε στην θάλασσα. Τον οποίο είχαμε δει και περπατήσει την προηγούμενη το βράδυ, και μας άρεσε που ήταν γεμάτος μαγαζιά.Λίγο πριν το μεσημέρι, κατεβήκαμε για μπάνιο στην παραλία της πόλης.
Θα έλεγα ότι εδώ η θάλασσα ήταν καλύτερη, απ' ότι στο Σβέτι Στέφαν.
Αφού απολαύσαμε κι εδώ το μπάνιο μας στην παραλία της πόλης, το απόγευμα, ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας το Μοστάρ.
Ενδιάμεσος προορισμός μας το Τρεμπίνιε. που απέχει περίπου 30 χιλιόμετρα από το Ντουμπρόβνικ.
Στην πόλη υπάρχουν διάφοροι μύλοι κατά μήκος του ποταμού, καθώς και αρκετές γέφυρες. Τρεις από αυτές βρίσκονται στο Τρεμπίνιε, περιλαμβάνοντας την γέφυρα Αρσλάναγκιτς, χτισμένη την Οθωμανική περίοδο.
Το Τρεμπίνιε είναι γνωστό ως "η πόλη του ήλιου και πλατάνων", και λέγεται ότι είναι μία από τις πιο όμορφες πόλεις στην Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Η πόλη είναι το οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής της Ανατολικής Ερζεγοβίνης.
Ανεβήκαμε στην Εκκλησία Νόβα Γκρατσάνιτσα και απολαύσαμε την υπεροχη θέα της πόλης από ψηλά.
Και σήμερα μπορούσαμε να αργήσουμε την αναχώρησή μας μιας και ο επόμενος προορισμός μας ήταν κι αυτός μέσα σε λίγες ώρες, και η σημερινή μας διαδρομή ήταν περί των 2,5 ωρών.
Αφήσαμε λοιπόν τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε να δούμε την πόλη με την ξακουστή γέφυρά της η οποία χωρίζει τους ορθόδοξους από τους μουσουλμάνους και στον πόλεμο που έγινε πριν από λίγα χρόνια καταστράφηκε, και την ξαναέχτισαν.
Οι άνθρωποι απ ότι είδα δεν έχουν μίσος και ζουν αρμονικά όποια πιστεύω κι αν έχουν. Στο δρομάκι περνώντας την γέφυρα συναντήσαμε κι έναν έλληνα με παγωτατζίδικο. Μας άκουσε που μιλούσαμε ελληνικά και μας μίλησε. Τον ρωτήσαμε που θα ήταν καλό να φάμε και να απολαύσουμε μια τοπική μπύρα, και πραγματικά μας υπέδειξε τα καλύτερα μέρη.
Δοκιμάσαμε δυο είδη τοπικής μπύρας, πληρώσαμε σε ευρώ, αλλά τα ρέστα ήταν σε ντόπιο νόμισμα το μάρκο.... Να μη σας πω ότι από 5ε μου έφερε ένα δίσκο στην κυριολεξία ψιλά ρέστα...
Φαγητό επιλέξαμε το μαγαζί που μας πρότεινε ο φίλος, που αν και δεν το έβρισκες μόνος, ήταν σε ένα σοκάκι, είχε την καλύτερη θέα στην πόλη…Οι τιμές στο 1/3 της Ελλάδας κι όπως καταλαβαίνεται, το ευρώ είχε μεγάλη αξία...
Επιστροφή μετά το φαγητό στο
ξενοδοχείο όπου συναντήσαμε ακόμα μερικούς έλληνες...
Εκεί άφησα την επίσκεψη μας στο Σεράγεβο, που αν και ήταν 120 χλμ μακριά δεν
προλαβαίναμε αυτή την φορά.
ΗΜΕΡΑ 5 ΜΟΣΤΑΡ - ΛΙΜΝΕΣ ΠΛΙΤΒΙΤΣΕ
Επόμενη μέρα, ξύπνημα νωρίς και επιλέγοντας την εθνική οδό Κροατίας , μετά από 4 ώρες φτάσαμε στον προορισμό μας.
Ανέφερα πριν την ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ ΚΡΟΑΤΙΑΣ.... ε, πραγματική εθνική... 8 λωρίδες κυκλοφορίας, παραθαλάσσια, και με τεράστιες, μα τεράστιες ευθείες... για τα όρια οδήγησης δε,.... 140.
Λίμνες του Πλίτβιτσε λοιπόν, για τις επόμενες δύο ημέρες, γιατί το πάρκο ήταν τεράστιο και μία μέρα δεν σε φτάνει, εάν δεν είσαι εκεί από νωρίς.
Μέσα στην φύση το ξενοδοχείο, και πολύ ήσυχο. ΑΛΛΑ… χωρίς κλιματιστικό, γιατί δεν επιτρεπόταν, για να μην επιβαρύνεται το περιβάλλον.!!!
Το πώς βγάλαμε το μεσημέρι μέχρι το απόγευμα ένας θεός ξέρει… Μπάνια, μπάνια, μπάνια… στο ντους εννοείται….
Το βραδάκι είχε ευτυχώς δροσιά, και έτσι μπορούσαμε να κοιμηθούμε άνετα.
Το τοπίο μαγευτικό... Οι καταρράκτες μέσα στο πάρκο το οποίο το περπατάς, εξωπραγματικό.... Εδώ είναι που λες τι μεγαλεία φτιάχνει ο Θεός και η φύση…
Η διαμονή μας εδώ όπως είπαμε για δύο ημέρες αν και για το πάρκο, ήταν αρκετές θα μπορούσα να πω... και μία μέρα, εάν έφτανες νωρίς το πρωί, ήταν αρκετή....
Τα εισιτήρια πολύ αλμυρά, 25ε το καθένα, μιας και ο μήνας που το επισκεφτήκαμε ήταν ο Αύγουστος. (Ιούλιο, Αύγουστο υψηλή τουριστική σαιζόν, ενώ τους υπόλοιπους μήνες ανάλογα την εποχή είναι φθηνότερα).
Εδώ όμως δεν δέχονταν ευρώ αλλά το τοπικό νόμισμα της Κροατίας, το Κούνα. (1€ ευρώ : 7.59HRK Κούνα Κροατίας (HRK). Ευτυχώς είχε ΑΤΜ κροατικής τράπεζας και έτσι πήραμε κατευθείαν συνάλλαγμα.
Λίγα λόγια για τις Λίμνες του Πλίτβιτσε
Ο Εθνικός Δρυμός Plitvice είναι το πιο δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο της Κροατίας και αποτελεί μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1979 . Βρίσκεται περίπου στα μισά του δρόμου μεταξύ της πρωτεύουσας πόλης του Ζάγκρεμπ και του Ζαντάρ . Οι λίμνες Plitvice είναι ένα από τα μέρη που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε στην Κροατία .Η ομορφιά του Εθνικού Πάρκου βρίσκεται σε δεκαέξι λίμνες του , που συνδέονται μεταξύ τους με μια σειρά από καταρράκτες και βρίσκεται στα δάση της Κροατίας, που "κατοικείται" από ελάφια , αρκούδες , λύκους , αγριόχοιρους και σπάνια είδη πουλιών . Το Εθνικό Πάρκο καλύπτει μια συνολική έκταση 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων .
Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να περπατήσετε μέσα στο πάρκο παρατηρώντας το όμορφο περιβάλλον και να θαυμάσετε τη λίμνες , τους καταρράκτες , τη φύση και την άγρια ζωή. Στο Πάρκο εκτυπώνονται χάρτες για μια σειρά από διαφορετικά μονοπάτια διαφόρων μηκών , που μπορούν να τους πάρουν οι επισκέπτες μόλις φτάσουν στην μία από τις δύο εισόδους. Υπάρχει επίσης μια βάρκα που θα σας μεταφέρει από τη μία πλευρά της μεγαλύτερης λίμνης στην άλλη . Αυτό το καραβάκι λειτουργεί όλο το χρόνο , συχνότερα όμως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Το
καλύτερο από όλα στις Λίμνες Plitvice είναι ότι δεν είναι μόνο καλοκαιρινός
προορισμός . Είναι ένα εκπληκτικό μέρος για να επισκεφθείτε οποιαδήποτε στιγμή
του έτους . Ακόμα και το χειμώνα το πάρκο είναι επίσης ανοιχτό για να το δείτε
και χιονισμένο . Το εστιατόριο Licka kuca βρίσκεται κοντά στην Είσοδο 1
και σερβίρει παραδοσιακό φαγητό από την περιοχή Lika της Κροατίας , στην οποία
βρίσκονται και οι Λίμνες.
Το κολύμπι ( ή οποιοδήποτε άλλη δραστηριότητα μέσα στο νερό ) απαγορεύονται έτσι ώστε τα υπέροχα νερά του πάρκου να διατηρούνται! Τέλος είναι δυνατόν να παραμείνετε εντός του Πάρκου σε ένα από τα τρία ξενοδοχεία του ( τα οποία είναι όλα συγκεντρωμένα κοντά στην Είσοδο 2 ) ή σε κάμπινγκ , στο camping Korana ( το οποίο αποτελείται από bungalows) , το οποίο βρίσκεται περίπου 7 χιλιόμετρα από την είσοδο 1 . Μια άλλη κατασκήνωση , το camping Borje βρίσκεται σε απόσταση 15χλμ από την Είσοδο 2 . Υπάρχει ακόμη και ένα άλλο ξενοδοχείο , το Hotel Grabovac , που επίσης βρίσκεται 12 χιλιόμετρα βόρεια του Πάρκου.
ΗΜΕΡΑ 6 ΛΙΜΝΕΣ ΠΛΙΤΒΙΤΣΕ
Δεύτερη μέρα λοιπόν, και εξερεύνηση των λιμνών θαυμάζοντας το τοπίο, κάνοντας πεζοπορία…
Φαγητό, καφές και ποτάκι στο ξενοδοχείο και στα εστιατόρια των ξενοδοχείων που βρίσκονταν μέσα στο πάρκο.
ΗΜΕΡΑ 7 ΛΙΜΝΕΣ ΠΛΙΤΒΙΤΣΕ – ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ
Ακολουθήσαμε την διαδρομή από Ζάγκρεμπ. Κι ενώ σε ολόκληρο το ταξίδι δεν συναντήσαμε πουθενά υπερβολική κίνηση στον δρόμο πλην του Κότορ, φτάνοντας στα σύνορα Κροατίας – Σερβίας να επικρατεί το αδιαχώρητο…
Υπερβολική κίνηση και στα διόδια, αλλά και στο τελωνείο.
Βέβαια μην ξεχνάμε ότι ήταν καλοκαίρι και η περίοδος αυτή , όπως και στην Ελλάδα πρέπει να ήταν η εποχή που όλοι έπαιρναν την άδεια τους… Δεν εξηγείται αλλιώς…
Μετά από πολύωρη αναμονή, επιτέλους φτάσαμε έστω και αργά στο Βελιγράδι.
Το ξενοδοχείο ήταν στην περιοχή Stari Grad (παλιά πόλη) του Βελιγραδίου, σε απόσταση 550μ. από την Πλατεία Δημοκρατίας και 2,2χλμ. από τον Ναό του Αγίου Σάββα.
Πίσω από το ξενοδοχείο ξεκινούσε η πιο διάσημη παραδοσιακή μποέμ συνοικία του Βελιγραδίου επ’ ονόματι Σκαντάρλιγια.
Ένα πλακόστρωτο δρομάκι με ταβέρνες που θυμίζει χαρακτηριστικά παραπλήσια μέρη στην Ελλάδα. Το φαγητό ήταν ιδιαίτερα νόστιμο, σε μεγάλες μερίδες και σε οικονομικές τιμές.
Αυτό που κάνει εντύπωση και μοναδική εμπειρία, είναι η ζωντανή παραδοσιακή μουσική γνωστής ως Σταρογκράντσκα (που μεταφράζεται Μουσική της Παλιάς Πόλης), χαρακτηριστικής των αστικών περιοχών της βόρειας Σερβίας, που επικρατεί στη Σκαντάρλιγια, όπου συγκεντρώνονταν οι ποιητές και οι καλλιτέχνες του Βελιγραδίου το 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Η Οδός Σκαντάρ (το κέντρο της Σκαντάρλιγια) και η γύρω συνοικία πλαισιώνονται με μερικά από τα καλύτερα και παλαιότερα παραδοσιακά εστιατόρια του Βελιγραδίου (που ονομάζονται καφάνα στα Σερβικά), που ανάγονται σε εκείνη την περίοδο. Στο ένα άκρο της συνοικίας βρίσκεται το παλαιότερο ζυθοποιείο του Βελιγραδίου, που ιδρύθηκε το πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Μια από τις παλαιότερες καφάνα της πόλης είναι η "Ζνάκ πιτάνια".
Νυχτερινή περιήγηση στην πόλη, περνώντας από την Πλατεία Δημοκρατίας, με τον Ανδριάντα του Πρίγκιπα Μιχαίλο Γ΄, και περνώντας μέσα από το εμπορικό κέντρο, φτάσαμε στο Φρούριο Κάλεμεγκνταν του Βελιγραδίου.
Το Πάρκο Καλεμέγκνταν με το Μνημείο της Νίκης, και τα μεσαιωνικά τείχη του Φρουρίου του Βελιγραδίου, όπου ανακαλύφθηκαν τα τείχη του Ρωμαϊκού κάστρου "Singidunum".
Είδαμε τον Πύργο του Ρολογιού του Φρουρίου του Βελιγραδίου, καθώς και τα άρματα που βρίσκονται εντός των τειχών.
Επιστροφή για ένα ποτάκι, και φαγητό. Όπως και στην Κροατία και εδώ έπρεπε να πληρώσεις σε τοπικό νόμισμα το δηνάριο. Ανταλλακτήριο λοιπόν και ήμασταν έτοιμοι.
Αργά το βράδυ επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
ΗΜΕΡΑ 8 ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ
Δεύτερη κι εδώ μέρα, και εδώ θα πω πως ήταν λίγες για την συγκεκριμένη πόλη.
Το Βελιγράδι, πρέπει να το επισκεφτείς για τουλάχιστον τέσσερις ημέρες και μόνο του…
Έχει πολλά αξιοθέατα, και η πόλη το αξίζει, αλλά εμάς έστω και αυτά που είδαμε τις δύο αυτές μέρες, μας έφταναν.
ΗΜΕΡΑ 9 ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Διαμέσου Νις και Σκοπίων, η επιστροφή μας και η άφιξη μας αργά το βράδυ στην νύφη του Θερμαϊκού την Θεσσαλονίκη.
Μεγάλος συνωστισμό και κίνηση συναντήσαμε και στο οδικό δίκτυο από Σερβία - Σκόπια, αλλά και από Σκόπια - Ελλάδα.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, αφήσαμε τα πράγματα,
και κατεβήκαμε κέντρο στα Λαδάδικα και στην πλατεία Αριστοτέλους για φαγητό, και βόλτα.
Αργά το βράδυ επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
ΗΜΕΡΑ 10 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΠΑΤΡΑ – ΑΘΗΝΑ
Η επόμενη μέρα είχε επίσκεψη στα αξιοθέατα της πόλης και καφέ στην παραλία…
Γλυκά μόνο από τον Τερκενλή, το παραδοσιακό γεμιστό τσουρέκι, και ότι άλλο μας άρεσε… Ένα θα σας πω. Εάν δεν ήταν φορτωμένο με πράγματα το αυτοκίνητο, ακόμα θα φορτώναμε γλυκά όλων των ειδών….!!!
Αναχωρούμε από Θεσσαλονίκη, και δεν ξέρουμε πώς να παρατείνουμε τις ημέρες των διακοπών…
Περνώντας
από Κατερίνη, είπα να δούμε και το Μαγνητικό πεδίο Ολύμπου στα Λείβηθρα, στις
παρυφές του Ολύμπου.
Μου είχε κάνει εντύπωση το γεγονός, όταν το είχα διαβάσει και σαν άπιστος Θωμάς ήθελα να δω εάν ισχύει και είναι αλήθεια, με τα μάτια μου…
Τελικά αφού δοκίμασα τα πειράματα, όπως είχαν κάνει και άλλοι, με το αυτοκίνητο και το νερό… είδα ότι είναι αλήθεια…
Δεν ξέρω σε τι οφείλετε αυτό το φαινόμενο, αλλά πραγματικά είναι αξιοσημείωτο… Λένε ότι συμβαίνει και σε κάνα δυο τρία σημεία της Ελλάδας ακόμη, αλλά αυτό ήταν το πιο φημισμένο.
Στάση στο ειδυλλιακό καφέ λίγο πιο πάνω, όπου είχε μια μαγευτική θεά της Κατερίνης…
Αφού απολαύσαμε καφέ και θέα, πήραμε, απογευματάκι πια τον δρόμο της επιστροφής…
Αργά το βράδυ φτάσαμε στον στην Αθήνα, κουρασμένοι από το πολύωρο ταξίδι, αλλά γεμάτοι από ευχάριστες και μοναδικές εικόνες.
Φανταστικό το ταξίδι, αλλά έτσι όπως το είδα αργότερα, ήθελε καλύτερη διαχείριση στις ημέρες ανάλογα τα μέρη. Υπήρχαν μέρη στα οποία μια μέρα επίσκεψης ήταν υπεραρκετή, αλλά και μέρη στα οποία θα έπρεπε να είχαμε αφιερώσει τουλάχιστον δύο ή και παραπάνω.Λίγα Λόγια
Απ’ όλο το ταξίδι θα σταθώ μόνο σε αυτό που σκέφτομαι ακόμα.
Πιο συγκεκριμένα αναφέρομαι στο Βελιγράδι.
Θα έλεγα ότι ήταν η μοναδική πόλη όπως είπα και πιο πάνω, η οποία θα έπρεπε να γίνει ένα ταξίδι μόνο του και τουλάχιστον για τέσσερις ημέρες…
Πραγματικά ήταν τόσα πολλά αυτά που πρέπει να δεις σ’ αυτήν την όμορφη και γεμάτη ζωή πόλη που αξίζει.
Εις το επανιδείν….