Ασία - Μέση Ανατολή: Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (Άμπου Ντάμπι - Ντουμπάι)

 Ντουμπάι: Η χώρα της χλιδής και της υπερβολής

«Ένα Μανχάταν στην έρημο»

Σίγουρα πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ταξιδέψαμε εκτός Ελλάδας, αλλά όχι ότι το είχαμε ξεχάσει. Άλλωστε οι πινέζες που έχουμε βάλει στα μέρη που θέλουμε κάποια στιγμή να επισκεφτούμε πάντα υπάρχουν στον χάρτη μας.

Κάτι οι ανειλημμένες υποχρεώσεις, κάτι άλλα πράγματα που μας κρατούσαν και δεν βρίσκαμε τον χρόνο να το πραγματοποιήσουμε, μας έκαναν και το σπρώχναμε πιο πίσω, και να που έφτασε η στιγμή να το κάνουμε πράξη.

Το αρχικό μας πλάνο ήταν για Αίγυπτο, αλλά κάτι προέκυψε και δεν έγινε το ταξίδι. Το αμέσως επόμενο ήταν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και συγκεκριμένα το Ντουμπάι και λίγο Άμπου Ντάμπι, όπου πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια από πολλούς, από τότε που άνοιξε για τουρισμό.

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), είναι ομοσπονδιακό κράτος που αποτελείται από επτά εμιράτα, στο νοτιοανατολικό άκρο της Αραβικής χερσονήσου. Τα ΗΑΕ βρέχονται από τον Περσικό κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν, ενώ συνορεύουν με τη Σαουδική Αραβία και το Σουλτανάτο του Ομάν. Έχουν συνολική έκταση 83.600 τ.χλμ. και πληθυσμό 10.288.946 κατοίκων, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022. 

Πρωτεύουσα και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των ΗΑΕ είναι το Άμπου Ντάμπι, έδρα του ομώνυμου εμιράτου, το οποίο αποτελεί και το πολιτικό, βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Πολυπληθέστερη πόλη είναι το Ντουμπάι, που αποτελεί και το μεγαλύτερο εμπορικό, οικονομικό και τουριστικό κέντρο της χώρας.

Πριν από το 1971, οπότε και ιδρύθηκε η ομοσπονδία των ΗΑΕ, τα εμιράτα ήταν γνωστά ως πολιτείες της ανακωχής (Trucial States), ως αναφορά σε μία συμφωνία ανακωχής του 19ου αιώνα μεταξύ της Βρετανίας και Αράβων σεΐχηδων της ευρύτερης περιοχής. Επίσης, η περιοχή των ΗΑΕ ήταν γνωστή και ως Ακτή των Πειρατών κατά τον 18ο αιώνα.

Στις αρχές της δεκαετίας του '60 με την ανακάλυψη πετρελαίου στο Άμπου Ντάμπι εντάθηκαν οι προθέσεις συνεργασίας μεταξύ των εμιράτων της περιοχής. Ο σεΐχης Ζαΐντ μπιν Σουλτάν Αλ Ναγιάν ανέλαβε εμίρης του Άμπου Ντάμπι το 1966, ενώ παράλληλα οι Βρετανοί έχαναν τα συμβόλαιά τους για εξαγωγή πετρελαίου από αμερικανικές εταιρίες.

Ιστορία - Προέλευση

Η πιο πρώιμη γνωστή μαρτυρία ανθρώπινης παρουσίας στα σημερινά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χρονολογείται από τη Νεολιθική περίοδο, γύρω στα 5500 χρόνια π.Χ. 

Εκείνη την εποχή υπάρχουν επίσης ίχνη για επαφές με εξωτερικούς πολιτισμούς, κύρια με την Περσία στον βορρά. Οι επαφές αυτές συνεχίστηκαν και διευρύνθηκαν, μάλλον με την προώθηση ενός πρωτόγονου εμπορίου χαλκού από τα όρη Χαζάρ, το οποίο χρονολογείται περίπου στα 3000 χρόνια π.Χ. Το εξωτερικό εμπόριο αποτελεί μία επαναλαμβανόμενη μορφή επικοινωνίας στις περιοχές αυτές, καθώς άκμασε και σε μετέπειτα εποχές, ιδιαίτερα με την εξημέρωση της καμήλας ως οικόσιτο ζώο τη δεύτερη χιλιετία π.Χ.

Έτσι λοιπόν ξεκινάμε την αναζήτηση ταξιδιωτικού γραφείου για να κλείσουμε τα εισιτήρια μας. Σίγουρα δεν είναι όλα τα πρακτορεία ταξιδίων ίδια όπως και οι τιμές τους. Τα τελευταία χρόνια που γίνεται μεγάλος ντόρος για τον συγκεκριμένο προορισμό, πολλοί το εκμεταλλεύονται και πουλάνε ακριβά το ίδιο προϊόν.

Θα μου πείτε έχει σημασία τι θέλεις να αγοράσεις, αλλά βρε παιδιά, για τις ίδιες πάνω κάτω υπηρεσίες, τόσο μεγάλη απόκλιση στις τιμές είναι υπερβολή.

Μετά από την έρευνα μας, δυο τρία πρακτορεία έχουν τιμές για κοινούς θνητούς, και έτσι κλείνουμε σε ένα από αυτά, όπου μπορέσαμε και επικοινωνήσαμε. Μας έπεσε βέβαια κι εμάς λίγο αλμυρό αλλά εις γνώση μας, μιας και κάναμε κάποιες αλλαγές στο πρόγραμμά, για να έρθει στα μέτρα τα δικά μας.

Ενημερώνω πάντα γνωστούς και φίλους μήπως κάποιος θέλει να ακολουθήσει, αλλά κι αυτή τη φορά δεν βρίσκεται κάποιος πρόθυμος. Έχουν κι ένα δίκιο βέβαια, γιατί σίγουρα δεν έχουμε το ίδιο πρόγραμμα, και ο καθένας έχει διαφορετικές υποχρεώσεις.

Αφού κλείσαμε τα εισιτήρια μας ρωτάω εάν ταξιδεύει κι άλλος μαζί με εμένα έτσι για την παρέα και μαθαίνω ότι σε εκείνη την αναχώρηση της ημέρας θα είμαι μόνος, αλλά εκεί θα ενσωματωθώ σε ένα γκρουπ με άτομα από την Θεσσαλονίκη και την Κύπρο. Λαμβάνουμε το πρόγραμμα του ταξιδιού μας, διεκπεραιώνουμε τις τελευταίες εκκρεμότητες με το πρακτορείο και περιμένουμε την ημέρα αναχώρησης μας από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος Αθηνών, που δεν αργεί να έρθει.

Φτάνουμε στο αεροδρόμιο, και ελέγχουμε την πτήση μας μιας και ξέρουμε ότι πετάμε την εταιρία Wizzair. Περνάμε τον έλεγχο διαβατηρίων με τα οποία ελληνικά δεν χρειαζόμαστε βίζα και η ισχύς τους πρέπει να είναι τουλάχιστον για έξι (6) μήνες ακόμη με την άφιξή μας εκεί, και περιμένουμε με τους άλλους ταξιδιώτες για στην αίθουσα αναμονής.

Εδώ να πω κάτι σημαντικό για την αεροπορική εταιρία Wizzair, που φαντάζομαι θα το κάνουν κι άλλες αυτό, και μπορεί να το ονομάζουν διαφορετικά. Υπάρχουν δύο (2) ειδών επιλογές δωρεάν αποσκευών που σας επιτρέπονται μέσα στην καμπίνα του αεροσκάφους (εκτός τις μεγάλες βαλίτσες που παραδίδονται προς φόρτωση στον γκισέ).

Η μία επιλογή είναι που επιτρέπει δωρεάν μία τσάντα μικρή μέχρι 8 κιλά (μια μικρή τσάντα σχολική περίπου) μέσα στο αεροπλάνο, και η άλλη δεύτερη επιλογή που λέγεται «PRIORITY», είναι που επιτρέπει δωρεάν μία βαλίτσα μικρή μέχρι 10 κιλά ΚΑΙ μία μικρή τσάντα μέχρι 8 κιλά (μια μικρή τσάντα σχολική περίπου).   

Η επιλογές αυτές εμφανίζονται πάνω στο εισιτήριο με φωτογραφίες, αλλά θέλει έλεγχο πριν την έκδοση εισιτηρίων για το ποια επιλογή έχετε εσείς, και να το τονίσετε σε όποιον σας βγάλει τα εισιτήρια, γιατί γίνονται παρερμηνείες με τις φωτογραφίες και είναι πολύ βασικό όπως θα πούμε παρακάτω.

Σίγουρα η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που αξίζει να κάνετε, έστω και με μια μικρή επιβάρυνση στο εισιτήριο σας εάν υπάρχει, γιατί πολλές φορές ΔΕΝ ΧΡΕΩΝΕΤΑΙ.

Με αυτήν την επιλογή σας καταρχήν περνάτε μπροστά από τους υπόλοιπους ταξιδιώτες, αλλά δεν στέκομαι σε αυτό, το βασικότερο είναι ότι ΕΑΝ βρεθείτε κατά λάθος όπως είπαμε πριν λόγω παρερμηνείας της φωτογραφίας επιλογής αποσκευών που έχετε με το εισιτήριο σας στην αίθουσα αναμονής και περιμένετε για την επιβίβασή σας, και έχετε πάρει μια μικρή βαλίτσα και μια μικρή τσάντα για μέσα στο αεροπλάνο, και δεν έχετε την επιλογή «PRIORITY», τότε θα βρεθείτε στην πολύ δυσάρεστη θέση ή ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ένα πολύ αλμυρό αντίτιμο που ξεκινά από τα 60 € και αναλόγως των κιλών αυξάνει, ή να είναι πολύ δύσκολο να αλλάξετε γνώμη στο προσωπικό της αεροπορικής εταιρίας, ή ακόμα και να προσπαθήσετε να αλλάξετε εκείνη την στιγμή την επιλογή στο εισιτήριο σας. Γι’ αυτό μεγάλη προσοχή στην επιλογή αποσκευών όταν βγάζετε τα εισιτήρια σας.

Η πτήση μας έχει μια πολύωρη καθυστέρηση, κι έτσι βρίσκουμε χρόνο να κάνουμε την βόλτα μας στους διαδρόμους και τα μαγαζιά του αεροδρομίου.

Μετά από λίγες ώρες ακούγεται στα μεγάφωνα η πολυαναμενώμενη αναγγελία της πτήσης μας.

Επιβιβαζόμαστε στο αεροσκάφος και η πτήση μας θα διαρκέσει με την αλλαγή ώρας (+-2 ώρες) περίπου πέντε (5) ώρες. Το προσωπικό του αεροσκάφους άψογο και η ενημέρωση σε πολλές γλώσσες με κοινή τα αγγλικά. 

Εδώ θα κάνω άλλη μία σοβαρή επισήμανση, γιατί κι εγώ την πάτησα την πρώτη φορά. Η Wizzair λόγω χαμηλού κόστους εταιρία, ΔΕΝ παρέχει στην διάρκεια της πτήσης ούτε νερό, και όσα προϊόντα έχει στον κατάλογό της είναι με πληρωμή, σε ευρώ € ή ακόμα και με τραπεζική κάρτα. Οι τιμές απ’ ότι είδα ήταν περίπου στα 8-12€ για κάτι μικρό. Γι’ αυτό καλό θα ήταν από πριν να έχετε μεριμνήσει να έχετε κάτι φαγώσιμο για το ταξίδι σας. Το νερό το αγοράζετε από τα μαγαζιά μέσα αφού περάσετε πρώτα τον έλεγχο διαβατηρίων. Επίσης είδα και μπουκαλάκια νερού σε κάποιους μικρότερα των 100 ml που επιτρέπεται για τα υγρά, κάτι που μπορεί να περάσει και από τον έλεγχο, αλλά δεν είμαι και σίγουρος γιατί δεν το είχα εγώ.

Η πτήση μας συνεχίζεται και αργά το βράδυ φτάνουμε στο αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι, περνώντας από ξηρά όπου φαίνονται μεγάλες δεξαμενές διυλιστηρίων και απέραντοι φωτισμένοι δρόμοι με μεγάλες ευθείες που διακόπτονταν που και που με κυκλικούς κόμβους.

Αποβιβαζόμαστε από το αεροσκάφος και πηγαίνουμε προς την έξοδο.

Το αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, πιστεύω το 3^ο μεγαλύτερο, και αυτό φαίνεται και από τον χρόνο που περνάς μέχρι την έξοδο. Οι κυλιόμενοι διάδρομοι εναλλάσσονται στην διαδρομή, αν και δεν θα ήταν υπερβολή να είχαν μικρά ηλεκτρικά οχήματα για την μετακίνηση των επιβατών στους χώρους του αεροδρομίου.

Κατά την διάρκεια αυτής της πεζοπορίας δεν βλέπεις και πολλά και μετά από αρκετή ώρα φτάνεις επιτέλους στα γκισέ ελέγχου διαβατηρίων.

Μιας και δεν ξέραμε, ως πρώτη επίσκεψη σε ποιον διάδρομο και γκισέ να πάμε ρωτάω έναν της ασφάλειας αεροδρομίου και με ρωτάει εάν επισκέπτομαι το μέρος πρώτη φορά. Του απαντώ ναι, και μου δείχνει την δεξιά πλευρά εισόδου των γκισέ που δεν φαινόταν από εκεί που στεκόμουν, και πάνω είχε μια μεγάλη επιγραφή,  

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ.

Φτάνουμε στον γκισέ, δίνουμε το διαβατήριο μας, μας σκανάρουν τα αποτυπώματα, και με οδηγίες μας φωτογραφίζουν κιόλας. (Αυτό βέβαια το είδα και στην επιστροφή μας στο αεροδρόμιο Αθηνών). Εδώ είχα ακούσει πολλές ιστορίες από άλλους με τα άτομα της ασφάλειας, αλλά εμείς δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα.

 

Περνάμε τον έλεγχο και βγαίνουμε στην αίθουσα πριν την έξοδο, όπου εδώ θα συναντήσουμε τον οδηγό του πρακτορείου που θα μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο μας. 

Εδώ είχα διαβάσει ότι έδιναν και κάποιες κάρτες κινητής τηλεφωνίας δωρεάν γιατί ή χρέωση της περιαγωγής ήταν πολύ υψηλή, για Cosmote το μήνυμα που μου ήρθε έλεγε 2,5€ το λεπτό, αλλά αν και είδα τα γκισέ, δεν πρόλαβα λόγου χρόνου να πάω να πάρω, αν και δεν με ενδιέφερε άμεσα, αλλά απλά για να ξέρω.

Τον ακολουθούμε στο πάρκινγκ του αεροδρομίου μπαίνουμε στο βανάκι μας και ξεκινάμε. Ο Yasseen αποδείχθηκε ο καλύτερος των οδηγών του πρακτορείου στην πορεία. Περιήγηση νυχτερινή στο Άμπου Ντάμπι, αλλά τέτοια ώρα τι να δεις…

Παίρνουμε την ευθεία για το Ντουμπάι και στο μέσο της διαδρομής στάση για να φάμε κάτι, και για να μην ψάχνω αργότερα εφοδιασμός με νερό, μιας και το ντόπιο δεν θα το έπινα. 

Οι τιμές για ένα σάντουιτς κοτόπουλου 22 Ντίραμ (Dirham Νόμισμα ΗΑΕ) περίπου 6,5€ (με ισοτιμία 1Dh=0,24€ την συγκεκριμένη περίοδο) με αναψυκτικό, και από ένα μίνι μάρκετ δίπλα μια δωδεκάδα μικρά μπουκαλάκια νερό, 11,5 Dh περίπου 2,9€ που συνέφεραν. 

Εδώ κι άλλη μία μικρή σημείωση, τα μεγάλα μπουκάλια νερό είχαν 5€ το ένα…!!! και δεν κατάλαβα το γιατί. Επίσης εδώ κοιτάζω να αγοράσω και καμιά σοκολάτα, και μην φανταστείτε καμιά μάρκα ή μεγάλη συσκευασία, αλλά βλέπω τις τιμές τους και είμαι έτοιμος να λιποθυμήσω. ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ…!!! Και ούτε κι αυτό κατάλαβα γιατί γίνεται.

Η ισοτιμία Dirham/euro ήταν αυτή την περίοδο 1 Dirham=0,24€ περίπου. Αυτό κάθε μέρα να ξέρετε ανάλογα με την ισοτιμία του δολαρίου αλλάζει, κι αυτό κάνει τις όποιες αγορές σας, ακριβότερες ή φθηνότερες.

Ακόμα μία σημείωση, στην πληρωμή με κάρτα όλα τα τερματικά πληρωμών (POS), έβγαζαν δύο επιλογές χρέωσης, σε Dirham και σε Euro. Εάν προλάβαινες τους καταστηματάρχες να σε χρεώσουν σε ευρώ, δεν υπήρχε χρέωση στην τράπεζά σου. Τώρα επειδή έτυχε να με χρεώσουν και στο νόμισμα τους η χρέωση για την μετατροπή ήταν πάρα πολύ μικρή.

Για το τσιγάρο μας, έξω από την μικρή αυτή αγορά και σε συγκεκριμένο μέρος με σήμανση και τασάκι, μιας και είναι πολλοί αυστηροί σε αυτό.

Έπειτα από 1,5 ώρα και σχεδόν 125 χιλιόμετρα ευθείας παρακαλώ, φτάνουμε λίγο πριν ξημερώσει στο ξενοδοχείο μας.

Η περιοχή εκείνη την ώρα μου φάνηκε απόμερη, και δεν μου έκανε τρομερή εντύπωση για αυτά που είχα ακούσει όπως και το ξενοδοχείο σαν οίκημα, αλλά όλα αυτά έμελλε να διαψευστούν με το πρώτο φως της ημέρας...

Πηγαίνω στην υποδοχή παίρνω την κάρτα κλειδί του δωματίου μου, πληρώνω και μια εγγύηση που το γνώριζα, 260 Dh περίπου 63€ τα οποία θα μου επιστρέφοντας με την αναχώρηση μου, και ανεβαίνω για μια ολιγόωρη θα πω ξεκούραση βάζοντας καταρχήν ξυπνητήρι γιατί με την κούραση που είχα καταλάβαινα ότι μπορεί και να μην σηκωνόμουν έγκαιρα, αν και δεν ανησυχούσα ιδιαίτερα, μιας και το πρόγραμμα της ημέρας μας δεν ξεκινούσε νωρίς το πρωί. 

Τα πάντα στο δωμάτιο ελέγχονταν ηλεκτρονικά κεντρικές οθόνες που βρίσκονταν στην είσοδο και δίπλα από το τεράστιο διπλό κρεβάτι. 

Ένα μπανάκι για χαλάρωση, τηλεόραση έτσι για το φως στο δωμάτιο αν και υπήρχε ρυθμιστής, μιας και τα κανάλια δεν ήταν τα ευρωπαϊκά ώστε να έχουν και καμιά ταινία και με το που ξάπλωσα, πίστευα ότι θα με έπαιρνε αμέσως ο ύπνος αλλά με τέτοια υπερένταση που είχα ακόμα και μετά το μπάνιο, δεν έλεγε να κλείσει το μάτι… 

Θυμάμαι να χαλαρώνω λίγο κατά τις 8 το πρωί, και έχοντας βάλει ξυπνητήρι για τις 9…!!!

Επόμενη Σελίδα...

 ΗΜΕΡΑ 2η

Ξυπνάω ακούγοντας το ξυπνητήρι, και κατεβαίνω για πρωινό στον μπουφέ του ξενοδοχείου.

Πλούσιο πρωινό και ακούω και τις πρώτες ελληνικές κουβέντες με άλλη προφορά και καταλαβαίνω ότι δεν είμαι ο μόνος έλληνας εκεί.

Το σημερινό πρόγραμμα ξεκινάει ελεύθερο μέχρι τις 15.00 όπου, μετά περιλαμβάνει το σαφάρι με 4Χ4 τζιπ οχήματα στην έρημο και την επίσκεψη μας σε καταυλισμό βεδουίνων.

Αφού απολαύσαμε το πρωινό μας, είπα να ξεκινήσω με τα πόδια για να δω ένα κοντινό εμπορικό κέντρο το Oasis Mall, που είχα δει ερχόμενος στο ξενοδοχείο. Βγαίνω έξω από το ξενοδοχείο και αντικρίζω την καλύτερη θέα του Ντουμπάι. Το ξενοδοχείο ήταν μεν έξω από το κέντρο, αλλά το να ξυπνάς και να βλέπεις μπροστά σου το Burj Khalifa και λίγο πιο αριστερά το Burj Al Arab, ε τότε κατάλαβα ότι ήταν στο ιδανικότερο σημείο. 

Δίπλα είχε ένα μίνι μάρκετ 24ωρου, αλλά και στάση λεωφορείου με το οποίο εύκολα θα μπορούσες να μετακινηθείς σε όλη την πόλη με ακρίβεια της ώρας στα δρομολόγια του, ή να σε πάει στην κοντινότερη στάση του μετρό που είναι και το κύριο μέσο μαζικής μεταφοράς και χωρίς οδηγό παρακαλώ. Η θερμοκρασία περί τους 19 βαθμούς σχεδόν όπως στην Αθήνα και παραδόξως τέτοια για την εποχή και το μέρος όπως μου είπαν όλοι οι ντόπιοι.

Επίσκεψη λοιπόν στο εμπορικό κέντρο, που δεν με ενθουσίασε και πολύ. Μοτοσυκλέτες,  ποδήλατα και πατίνια λόγω ήλιου και υψηλών θερμοκρασιών δεν κυκλοφορούν πολλά. Μόνο τα ντελίβερι είδα να έχουν μοτοσυκλέτες κι αυτές μέχρι 125 κε αλλά, οι οδηγοί τους με κράνος, μακριά μανίκια και προστασίες στα πόδια και τα χέρια, όλοι τους τηρώντας τα όρια ταχύτητας. 

Για τα ταξί θα πούμε βέβαια άλλα αργότερα, αλλά για την ώρα να πω ότι έτσι και σε δουν να στέκεσαι κάπου σίγουρα θα κορνάρουν μήπως χρειάζεσαι μεταφορά. Επιστροφή και στάση σε ένα μπεργκεράδικο που είχα να το συναντήσω από την Ισπανία, και ξεκούραση στο δωμάτιο και στο λόμπι του ξενοδοχείου μέχρι τις 15.00. 

Εδώ να πω ότι υπάρχει και η ξενάγηση με διώροφα λεωφορεία με τρεις (3) γραμμές όπου με λίγα χρήματα 315 Dh ή 75€ περίπου, μπορείτε να δείτε όλα τα αξιοθέατα της πόλης στην Κόκκινη, Μπλε και Νυχτερινή διαδρομή (Red, Blue, Night) και να περιηγηθείτε για 24 ώρες σε αυτήν.

Η ώρα συγκέντρωσης έφτασε και όλοι μας από το γκρουπ περιμέναμε τα αυτοκίνητα για να φύγουμε. Και να λίγα λεπτά αργότερα καταφθάνουν 5 θηριώδη τζιπ 4Χ4 για να μας παραλάβουν. Χωριζόμαστε σε 7αδες, επιβιβαζόμαστε και ξεκινάμε για την έρημο του Ντουμπάι έξω από την πολύβουη πόλη, περνώντας από τον κήπο των λουλουδιών (Dubai Miracle Garden) με την επίσκεψή του να έχει κόστος από 25€ για όσους αρέσουν τα λουλούδια.

 

Μιλάμε για τον μεγαλύτερο φυσικό κήπο με λουλούδια στον κόσμο (πάνω από 150.000.000 λουλούδια) ο όποιος κήπος άνοιξε για το κοινό την ημέρα του Άγιου Βαλεντίνου το 2013. Εάν σας αρέσει και θέλετε να το επισκεφθείτε, θα πρέπει να το κοιτάξετε από πριν γιατί δεν λειτουργεί συνέχεια.

Κατευθυνόμαστε ανατολικά και φτάνουμε κοντά στο Ομάν. 

Βγαίνοντας προς τα έξω είχαμε την ευκαιρία να δούμε και την ανάπτυξη που έχει και συνεχίζει να έχει το Ντουμπάι, βλέποντας νέες περιοχές να χτίζονται τριγύρω. 

Το 25% των γερανών που χτίζουν σε όλο τον κόσμο βρίσκονται στο Ντουμπάι και αυτό είναι αλήθεια. Φανταστείτε ανάπτυξη…

 

 

Κάποιες ώρες μετά στάση σε ένα μέρος με πολλά πάρκα περιπέτειας (Adventure Park), με καμήλες, γεράκια για βόλτα και φωτογραφία μαζί τους, και μηχανές τετράτροχες (γουρούνες) όπου με 35€ (50€ τα δύο άτομα), μπορούσες να οδηγήσεις σε αμμόλοφους στην έρημο για μισή ώρα. Φοβερή εμπειρία…!!!

Εδώ βρήκα και τα καλύτερα σουβενίρ μπορώ να πω, τα οποία ήταν μπουκαλάκια με διακοσμημένα όλα τα αξιοθέατα του Ντουμπάι και τα πουλούσαν σκέτα αλλά και με άρωμα το οποίο ήταν αραβικό φυτικό. Και μόνο το μπουκαλάκι άξιζε την αγορά. Εδώ έμαθα και ότι μπορείς να την πατήσεις με το άρωμα, δηλαδή να μυρίσεις και να σου αρέσει το άρωμα, αλλά στο μπουκάλι να είναι άλλο… 

Λόγω ότι μου φάνηκε πολύ αλμυρή η τιμή περίπου 50€ με άρωμα ξεκίνησε το παζάρι, και έφτασε 25€, αλλά και 15€ περίπου χωρίς άρωμα, δεν το αγόρασα σκεπτόμενος ότι εφόσον είναι σουβενίρ θα υπάρχει και σε άλλα μαγαζιά στην πόλη και πιο φθηνά. Δυστυχώς έκανα λάθος και όσο κι αν το έψαξα δεν το βρήκα πουθενά και ήταν πράγματι το καλύτερο σουβενίρ που είχα δει…!!!

Και έφτασε η ώρα της περιπέτειας.

Πηγαίνουμε στο πάρκινγκ με τα αυτοκίνητα, κι εκεί οι οδηγοί ξεφουσκώνουν τα λάστιχα. Μπαίνουμε μέσα και οδηγούμαστε σε κάτι τεράστιους αμμόλοφους. 

Το τι έγινε μέσα στα αυτοκίνητο κατά την διάρκεια της διαδρομής δε λέγεται, φαντάζομαι και στα άλλα το ίδιο θα γινόταν, οι φωνές από τον φόβο μην ντελαπάρουμε πρέπει να ακούστηκαν στην Ελλάδα… Τάπα – τάπα φώναζαν οι άντρες, και περισσότερο ο φίλος Χρήστος από την Θεσσαλονίκη,  για περισσότερο γκάζι και περισσότερες μανούβρες στους αμμόλοφους της ερήμου, και σιγά – σιγά και ωχ Παναγία μου και άλλες προσευχές φώναζαν οι γυναίκες… Οι οδηγοί έμπειροι, και ειδικά εκπαιδευμένοι με ξεχωριστά διπλώματα γι’ αυτή την δουλειά.  

Μετά από ώρα επιστροφή στο πάρκινγκ, φούσκωμα στα λάστιχα, και φύσημα τους κινητήρες να φύγει η άμμος, από την έρημο. Επόμενος σταθμός οι βεδουίνικες τέντες. 

Φτάνουμε μετά από ώρα οδήγησης σε έναν περιφραγμένο τόπο όπου απ έξω μας περίμεναν οι καμήλες για την βόλτα στην έρημο, και μετά τις φωτογραφίες μπαίνουμε μέσα στον χώρο όπου είχαν στήσει πολλές τέντες με μια μεγάλη πίστα για τους παραδοσιακούς χορούς στη μέση, χωρίς όμως χορό της κοιλιάς, μιας και ήταν περίοδο ραμαζανιού, και υπήρχαν και κάποια ξύλινα μικρά σπιτάκια, και κάποια τραπέζια με πουφ αντί για καρέκλες. 

Το φαγητό ήταν παραδοσιακό, αλλά λίγα θα πω από αυτά μου άρεσαν. Το θέαμα ήταν μπορώ να πω καταπληκτικό και άξιζε να το δεις.

Αφού τελειώσαμε το φαγητό μας και διασκεδάσαμε, μπήκαμε στα αυτοκίνητα για τη επιστροφή μας. Εκατοντάδες αυτοκίνητα ίδιου τύπου την ίδια ώρα ξεκίνησαν και από την αμμοθύελλα που σήκωναν απόρησα που έβλεπαν τον δρόμο οι οδηγοί για να βγούμε στον κεντρική οδό. Το μόνο που ξεχώριζες από τα αυτοκίνητα ήταν τα κόκκινα φώτα πορείας που υπήρχαν πίσω…

Βγαίνουμε στην κεντρική αρτηρία και το καραβάνι από τα αυτοκίνητα ήταν τόσο μεγάλο, που δεν ξεχώριζες την αρχή ή το τέλος του στην απέραντη ευθεία του δρόμου. Κι εκεί που πηγαίναμε σκέφτηκα πως γίνεται ο δρόμος στην έρημο και δεν χάνεται από τις αμμοθύελλες που ήταν συχνές. Δεν πρόλαβα να το σκεφτώ και λίγα λεπτά πιο κάτω, αρχίζει μια αμμοθύελλα και ο δρόμος χάνεται στην κυριολεξία. Οι οδηγοί γνώριζαν, δεν έχασαν την ψυχραιμία τους και μετά από κάποια ώρα και κάποια χιλιόμετρα κόπασε και ξαναείδαμε άσφαλτο στο δρόμο.

Κοντεύοντας να μπούμε στην πόλη του Ντουμπάι, αργά το βράδυ, φαίνεται από μακριά το εμβληματικό κτίριο Burj Khalifa, ο ψηλότερος ουρανοξύστης του κόσμου που αποτελεί το δημοφιλέστερο τουριστικό αξιοθέατο στο Ντουμπάι, να είναι φωτισμένο με τα ελληνικά χρώματα και να δημιουργεί την Ελληνική γαλανόλευκη σημαία με τον φωτισμό του… ήταν 25^η Μαρτίου και το κάνει αυτό τα τελευταία χρόνια, τιμώντας έτσι την χώρα μας στην Εθνική επέτειο της Ελλάδας.

Έπειτα από ώρα φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, και η μέρα έχει φτάσει με απίστευτες αναμνήσεις στο τέλος της. Αύριο μια άλλη ξεχωριστή ημέρα μας περιμένει. 

Επόμενη Σελίδα...

 ΗΜΕΡΑ 3η

Πρωινό ξύπνημα με άνεση σήμερα, και μετά το πρωινό μας συγκεντρωνόμαστε στο χώρο του ξενοδοχείου όπου έρχεται να μας παραλάβει η ξεναγός μας. 

Το γκρουπ μας σήμερα έχει αλλάξει και βρίσκομαι ανάμεσα σε έλληνες από την Κύπρο. 

 Σήμερα ξεκινάμε για να γνωρίσουμε το κοσμοπολίτικο και μαγευτικό Ντουμπάι την ημέρα. Θα γνωρίσουμε την πόλη του Ντουμπάι με την μοναδική αρχιτεκτονική του. Θα ξεκινήσουμε με την πρώτη επίσκεψη στον ΦΟΙΝΙΚΑ. Το νησί Palm Island που έχει χτιστεί μέσα στην θάλασσα. 

Πρώτη στάση για φωτογραφίες στο ξενοδοχείο των αστέρων το Atlantis the Palm. 

Από εδώ παίρνουμε το MONORAIL που περιλαμβανόταν στην τιμή του πακέτου, κάτι σαν μετρό αλλά κινείται σε μία ράγα και αυτό χωρίς οδηγό, για μια μοναδική διαδρομή πανοραμικά, πάνω από το The POINTΕ με την καλύτερη θέα για το ξενοδοχείο Atlantis, και από το  Σιντριβάνι του Φοίνικα (Palm Fountain), που  δυστυχώς την εποχή του ταξιδιού μας ήταν κλειστά λόγω έργων επισκευής και δεν τα είδαμε, μέχρι το εμπορικό κέντρο Nakheel Mall. 

 

Πολύ ωραία εμπειρία και όσοι το ήξεραν έμπαιναν στο πρώτο βαγόνι, για να έχουν καλύτερη θέα όπως και εμείς. 

Εδώ όσοι το επιθυμούσαν μπορούσαν να ανέβουν στον 52 όροφο του Τhe VIEW, και να απολαύσουν από ύψος 240 μέτρων, πανοραμική θέα 360 μοιρών, όλο το Φοίνικα, το Dubai Marina, το Madinat Jumeirah και πολλά άλλα αξιοθέατα του Ντουμπάι με τιμή 50€. Όσοι δεν ήθελαν να ανέβουν είχαν ελεύθερο χρόνο στο Nakheel Mall. 

Αυτό έκανα κι εγώ γιατί δεν με ενδιέφερε να δω το νησί από εκεί μιας και όπως μου είχαν πει, δεν φαίνεται πάρα πολύ καλά από το συγκεκριμένο κτίριο. 

Αυτό όμως που δεν ήξερα και έμαθα αργότερα ήταν, ότι ακριβώς από κάτω στον 51 όροφο του Τhe VIEW υπήρχε ένα μπαρ με πισίνα, στο οποίο μπορούσες να πας  ΜΟΝΟ με κράτηση για 5 ώρες και με το τραπέζι να κοστίζει 60€ και ο καφές 10€, και να έχεις διπλό όφελος… και να δεις ότι θα έβλεπες από τον 52^ο όροφο, αλλά και να κάνεις το μπάνιο σου στην πισίνα με τον καφέ σου. 

Αυτό πραγματικά θα άξιζε τον κόπο να το δω εάν το γνώριζα νωρίτερα. Έτσι αφού δεν πήγαμε κι εμείς περάσαμε την ώρα μας στο εμπορικό κέντρο.

Στη συνέχεια, μπαίνουμε στο βανάκι και επισκεπτόμαστε την μοναδική Μαντινάτ Τζουμέιρα (Madinat Jumeirah) μια μίνι πόλη, τη διάσημη «Βενετία» των Αραβικών Εμιράτων. 

Στη Madinat Jumeirah μπορείτε να κάνετε την βόλτα σας, στα μαγαζιά λαϊκής τέχνης και να αγοράσετε τα αναμνηστικά σας από το Ντουμπάι. 

 

Η περιοχή αυτή είναι ιδανική για να βγάλετε την πιο τέλεια φωτογραφία με θέα το Burj Al Arab, αλλά και με το πιο χλιδάτο ομώνυμο θέρετρο Madinat Jumeirah resort στο Ντουμπάι, όπου στην είσοδο του έχει ως γλυπτά τα περίφημα χρυσά άλογα. 

Στην διαδρομή μας περνάμε και από το άλλο διάσημο ξενοδοχείο της ίδιας περιοχής το Jumeirah Al Qasr hotel όπου κι αυτό έχει χρυσά άλογα στην είσοδό του.

Εδώ στην αγορά (Souk) βρήκα τα καλύτερα αναμνηστικά μπρελόκ, αρώματα και μεταξωτά μαντήλια γύρω στα 15€. Επίσης είναι το δεύτερο μέρος που η καφετέρια του φτιάχνει φρέντο όπως στην Ελλάδα.

Συνεχίζουμε την ξενάγηση μας στην περιοχή της Τζουμέιρα (Jumeirah), με τις μονοκατοικίες και την μοναδική της παραλία. Αυτό μάλιστα, να κάνεις μπάνιο στον Περσικό κόλπο, δεν είναι κάτι το οποίο κάνεις καθημερινά. Μικρή παραλία και δημόσια, αλλά άξιζε. Βρέξαμε τα πόδια μας, περπατήσαμε στην παραλία, και απολαύσαμε τον ήλιο δίπλα στην θάλασσα.

Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το ξενοδοχείο σύμβολο 7* του Ντουμπάι το Burj Al Arab. Εδώ αν κάποιος επιθυμούσε μπορούσε να κάνει κράτηση για περιήγηση μέσα στο ξενοδοχείο από butler και να δοκιμάσει cappuccino με φύλλα χρυσού. Εμείς το αφήσαμε για την επόμενη μας φορά. Στην ίδια περιοχή βλέπουμε και το D-Marin Marsa Al Arab Marina, και το Jumeirah Beach Hotel.

Επιβιβαζόμαστε στο βανάκι μας, και πριν συνεχίσουμε την ξενάγηση μας, κάνουμε μια στάση για έναν καφέ. Η ξεναγός μας η κα Άννα γνώριζε καφετέρια κοντά στην περιοχή, που έφτιαχνε φρέντο όπως στην Ελλάδα. Όπως ήταν αναμενόμενο, όλοι είπαν ναι… 

Σε όλο το Ντουμπάι συνάντησα μόνο 2 μέρη για φρέντο, μιας και δεν είναι και τόσο διαδεδομένος ακόμα εκεί, αλλά όλα τα άλλα είδη υπήρχαν, ακόμα και ελληνικός (τον ονόμαζαν τούρκικο). Εδώ συναντήσαμε κι άλλη μια παρέα ελλήνων που είχαν έρθει κι αυτοί για διακοπές, και είχαν σταματήσει στην καφετέρια για τον ίδιο λόγο.

Συνεχίζουμε για το Μπουρ Ντουμπάι (Bur Dudai), όπου στην κεντρική περιοχή του βρίσκεται το Zabeel Park που περιλαμβάνει το επιβλητικό Dubai Frame, η αψίδα του Ντουμπάι ή αλλιώς, η κορνίζα που βλέπεις από την μια το παλιό από την άλλη το νέο Ντουμπάι, με το μουσείο του να έχει ιστορικά εκθέματα. Όποιος ήθελε ανέβαινε και πάνω στην Αψίδα. 

Στην άλλη πλευρά υπάρχουν πολλά πάρκα, τα οποία κατά καιρούς φιλοξενούν διάφορες θεματικές ενότητες - δρώμενα (όπως το εντυπωσιακό Dubai Garden Glow που παρουσιάζει παραστάσεις με πολλά χρώματα λουλούδια, φώτα, νερά και δεινόσαυρους το οποίο  αλλάζει κατά καιρούς τον τόπο έκθεσης και τα θέματα του), και αξίζει να το επισκεφτεί κάποιος αρκεί να έχει όρεξη για πολύ περπάτημα.

Το Μπουρ Ντουμπάι είναι μια ιστορική περιοχή στην πόλη Ντουμπάι των ΗΑΕ, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του ρέματος Ντουμπάι . Το όνομα μεταφράζεται κυριολεκτικά ως Ντουμπάι Γη, μια αναφορά στον παραδοσιακό διαχωρισμό αυτής της περιοχής από την Ντέιρα από το ρέμα.

Συνεχίζουμε και περνάμε από το Παλάτι Ζαμπίλ (Zaabel Palace), που είναι η επίσημη κατοικία της άρχουσας οικογένειας Αλ Μακτούμ στο Ντουμπάι, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. 

Βρίσκεται στην περιοχή Ζαμπίλ και χρησιμεύει τόσο ως έδρα όσο και ως διοικητική έδρα της οικογένειας, κυρίως για τον Σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ, ο οποίος είναι ο νυν κυβερνήτης του Ντουμπάι και υπηρετεί ως αντιπρόεδρος και πρωθυπουργός των ΗΑΕ .

Επόμενη στάση η περιοχή Al Fahidi με το λαογραφικό μουσείο που ήταν ανοιχτό ευτυχώς (δεν είναι πάντα) που βρίσκεται στο παλιό κάστρο Φαχίντι (Al Fahidi Historical  District / Neighbourhood), περνώντας από την παραδοσιακή συνοικία Μπαστακία (Bastakiya). Μοναδικές αγορές Σούκ (Souk έτσι ονομάζονται οι αγορές), παζάρια με χιλιάδες χρώματα, αρώματα και την αγορά των υφασμάτων.

 Με το χαρακτηριστικό τοπικό ταξί του καναλιού (Creek) την βάρκα (Abra) θα περάσουμε στην περιοχή Ντέιρα (Deira) και στα πασίγνωστα παζάρια του Χρυσού και των Μπαχαρικών, που έρχονται όπως παλιά από διάφορες χώρες της Ανατολής. Εδώ έχουμε μια ώρα ελεύθερο χρόνο έτσι ώστε να δούμε την αγορά και να ψωνίσουμε οτιδήποτε σουβενίρ θέλαμε και όχι μόνο, που δεν φάνηκε καθόλου αρκετός. 

 

Εντός του παζαριού αυτού, εκτός των μπαχαρικών και των τοπικών ενδυμάτων και υφασμάτων, βρίσκεται και η περίφημη στοά ή αγορά του χρυσού. Μια ξεχωριστή στοά ΜΟΝΟ με χρυσό.

Σίγουρα μιας και ρώτησα έτσι για την εμπειρία, υπήρχαν πολύ καλά κομμάτια σε χρυσό και πολύτιμες πέτρες, και μάλιστα μετά από όχι και πολύ παζάρι, που ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟ, σε πάρα πολύ χαμηλές τιμές…!!! 

Βέβαια αυτό προϋποθέτει να σας πει υποδείξει κάποιος το σωστό μαγαζί γιατί εσείς ΔΕΝ προλαβαίνετε λόγω ώρας να συγκρίνεται τιμές από τα τόσα μαγαζιά που υπάρχουν, εκτός και εάν έχετε όλη την ημέρα σας ελεύθερη. 

Στα κάθετα δρομάκια της στοάς υπάρχουν πληθώρα άλλων μαγαζιών τα οποία θέλουν πολύ προσοχή, μιας και πουλάνε ΜΟΝΟ απομιμήσεις. 

Σίγουρα θα έρθουν κράχτες των μαγαζιών αυτών για να σας προσελκύσουν λέγοντας σας ότι έχουν φθηνά επώνυμα προϊόντα.

Τώρα για να σας λύσω την απορία που μπορεί πολλοί να έχετε και να αναρωτιέστε, πως γίνονται αυτές οι καλές τιμές εκεί, αρκεί να σας πω, όπως μου είπαν ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΦΟΡΟ. Όμως ΠΡΟΣΟΧΗ… μπορεί να μην έχουν φόρο εκεί, αλλά όταν επιστρέψετε Ελλάδα να πρέπει να φορολογηθείτε για την αγορά σας, και να σας κοστίσει η αγορά σαν να το αγοράζατε στην Ελλάδα.

Επίσης κάποια είδη που είχαν φόρο, σας έδιναν ένα χαρτί ή μια απόδειξη στο μαγαζί που το αγοράσατε, και πριν την αναχώρησή σας στο αεροδρόμιο ΣΑΣ ΕΠΕΣΤΡΕΦΑΝ ΤΟΝ ΦΟΡΟ…!!! Κι εδώ όμως, θα πρέπει εσείς στο μαγαζί που πηγαίνετε να ψωνίσετε, να ρωτήσετε ΕΑΝ ΤΟ ΠΡΟΙΟΝ ΑΓΟΡΑΣ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΦΟΡΟΥ, γιατί δεν έχουν όλα τα είδη, αλλά και ούτε όλα τα μαγαζιά.

Αφού κάναμε κι εμείς τις αγορές μας με πολλά παζάρια φυσικά για καλύτερες τιμές, πηγαίνουμε στο σημείο συνάντησης και αργά το μεσημέρι επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας. Το απόγευμα είναι ελεύθερο και μπορούσα να κινηθώ όπως ήθελα. Όμως να πω την αλήθεια δεν με ενέπνεε και κάτι απ’ αυτά που είχα διαβάσει να δω από κοντά, γι’ αυτό και είχα αποφασίσει να την περάσω στο ξενοδοχείο.

Την στιγμή που παρκάρουμε στο ξενοδοχείο η κα Κυριακή που είχε έρθει με την κόρη της Θεκλιάννα από την Κύπρο στην ξενάγηση, δεν ήθελε να συνεχίσει και έχοντας ένα εισιτήριο για το Μουσείο του Μέλλοντος, μου προτείνουν να το εκμεταλλευτώ εγώ και να πάω στη θέση της. Ας είναι καλά, πράγματι μου έκανε το καλύτερο δώρο. Έτσι αφού κανονίζουμε την ώρα αναχώρησης μας, ανεβαίνουμε στο δωμάτιο για μια ολιγόωρη ξεκούραση.

Κατά τις 13.30, μπαίνουμε στο βανάκι και φτάνουμε στο Μουσείο του Μέλλοντος (Museum of the Future). 

Το Μουσείο του Μέλλοντος (Museum of the Future) στο Ντουμπάι, αποτελείται από 7 ορόφους, και είναι αφιερωμένο στην εξερεύνηση του μέλλοντος της επιστήμης, της τεχνολογίας και της καινοτομίας. Στεγάζεται σε ένα κτίριο σε σχήμα τορού με παράθυρα σε μορφή ποιήματος στα αραβικά για το μέλλον, γραμμένο από τον ηγεμόνα του Ντουμπάι, Σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ . Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων άνοιξε το μουσείο για το κοινό στις 22 Φεβρουαρίου 2022.

Επιλέγουμε τις καλύτερες πλευρές και αρχίζουμε τις φωτογραφίες. Κόσμος έρχεται ασταμάτητα και μπαίνει μέσα. Μόλις μπαίνουμε κι εμείς τι να δούμε, Το ισόγειο ήταν γεμάτο επισκέπτες και η αναμονή για την είσοδο στις αίθουσες ήταν τεράστια. 

Ευτυχώς και για καλή μας τύχη η Θεκλιάννα είχε κλείσει τα εισιτήρια από το ίντερνετ, και έτσι δεν περιμένουμε πολύ ώρα στην ουρά για εισιτήριο, πηγαίνουμε στον γκισέ και παίρνουμε τα βραχιολάκια μας. 

Υπήρχαν τριγύρω και αυτόματα μηχανήματα στα οποία μπορούσες με κάρτα να εκδόσεις εκείνη την στιγμή το εισιτήριο σου εάν δεν είχες από πριν. Μπαίνουμε στην απέραντη όλο στροφές ουρά του κόσμου και περιμένουμε να φτάσουμε στην είσοδο που ξεκινούσε η περιήγηση. 

Εδώ σε μια στιγμή κάνει την εμφάνιση της μια φύλακας με το ρομπότ σκύλο. Ήταν πραγματικά τέλειο και τράβηξε όλα τα βλέμματα και τις φωτογραφίες. 

Μετά από ώρα φτάνουμε μπροστά στην είσοδο και μόλις έρχεται η σειρά μας, η ασφάλεια χωρίζει τον κόσμο σε γκρουπ των 20 ατόμων και οι πόρτες κάποια στιγμή ανοίγουν και μπαίνουμε μέσα στην πρώτη αίθουσα του μουσείου για την περιήγησή μας, που μας απεικόνιζε ως ολόγραμμα, και στην δεύτερη αίθουσα ήταν λες και μπαίναμε σε διαστημόπλοιο, το οποίο μας πήγαινε, σε έναν διαστημικό σταθμό στο διάστημα, και μπορούσαμε να δούμε τον κόσμο από ψηλά μέχρι να φτάσουμε.

Πραγματικά είναι μια εμπειρία όλο αυτό με την εικονική πραγματικότητα και την προσομοίωση.  Η επόμενοι όροφοι και αίθουσες είχαν από διαστημικούς χάρτες, υλικά και αντικείμενα όπως το έδαφος που μετακινείτε και πολλά άλλα αξιοπερίεργα θα πω, αλλά αυτό που με κέρδισε ήταν η αίθουσα στην οποία καθόσουν μπροστά σε μία κάμερα και σε μετέφερε μέσα σε μια στολή αστροναύτη της επιλογής σου.

Επόμενη στάση στο όροφο ο οποίος πραγματικά άξιζε την επίσκεψη στο μουσείο, και δεν ήταν άλλος από εκεί με τις στολές και τα μέσα μεταφοράς που θα έχουμε για τις μετακινήσεις μας σε λίγα χρόνια από τώρα. Εδώ το ρομπότ απαντά σε ερωτήσεις μας και βλέπουμε κάποια από τα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Στην έξοδο μας στον ισόγειο χώρο είχαν εγκαταστήσει και ένα αυτόματο μηχάνημα το οποίο με αισθητήρες, «μύριζε» το δέρμα σου και σου έφτιαχνε το κατάλληλο φυτικό άρωμα μόνο για σένα. Υπήρχε βέβαια και η επιλογή να φτιάξεις μόνος όποιο άρωμα ήθελες, και το κόστος του ήταν 20€ σε απλό μπουκάλι των 50ml.

Μετά την πολύωρη πραγματικά περιήγηση μας στο μουσείο, το λέω αυτό για μην βρεθείτε προ εκπλήξεως και φανταστείτε ότι θα το περπατήσετε σε κάνα δίωρο, σίγουρα υπολογίστε όλο το απόγευμα σας μέχρι το βραδάκι, βγαίνουμε στην πίσω πλευρά του για λίγο. 

Έχει πλέον νυχτώσει, έχουν ανάψει παντού τα φώτα, και μπαίνουμε πάλι μέσα για να ανέβουμε στον εξώστη, στην μέση του γλυπτού που στεγάζει το μουσείο για να βγάλουμε ίσως τις καλύτερες φωτογραφίες του Ντουμπάι το βράδυ. 

Η θέα από εκεί ψηλά με μια λέξη ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ. Εδώ να σημειώσω ότι, στο σημείο αυτό θα πρέπει να είστε πού γρήγοροι, επειδή ο κόσμος είναι πολύς για τον ίδιο λόγο, και σίγουρα θα σας πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να βρείτε σημείο που να μην έχει ή να μην περνάει κόσμος για δυο τρία δευτερόλεπτα έτσι ώστε να τραβήξετε μια φωτογραφία μόνοι σας στο κάδρο. 

Μετά τις φωτογραφίες μας από ψηλά, βγαίνουμε έξω και φωτογραφίζουμε το μουσείο που τώρα είναι φωτισμένο και οι φωτογραφίες μαγευτικές.

Η επιστροφή μας στο ξενοδοχείο θα γινόταν με τοπικά μέσα και μιας και η Θεκλιάννα το γνώριζε από άλλες επισκέψεις της, αποφασίζουμε να πάρουμε ένα ταξί. Στις ξεναγήσεις μας η κα Άννα η ξεναγός μας είχε πει τι να προσέχουμε στην επιλογή ταξί, μιας και εκεί υπήρχαν κάποιες ιδιαιτερότητες οι οποίες έπρεπε να προσεχθούν.

Το τυπικό κοινό ταξί που ξέρουμε όλοι μας, ήταν άσπρου χρώματος με κόκκινη οροφή που μπορούσαν να μισθώσουν όλοι με άδεια και νόμιμα, όμως υπήρχαν κάποια που ήσαν με ροζ οροφή και τα οποία μπορούσαν να μισθωθούν ΜΟΝΟ από γυναίκες ή και άνδρες αλλά μόνο εάν συνοδεύονταν από γυναίκα υποχρεωτικά, και με γυναίκα αποκλειστικά για οδηγό. Επίσης υπήρχαν τα ταξί Uber, αλλά και κάποια κοινά αυτοκίνητα που δούλευαν ως ταξί, νόμιμα μεν αλλά χωρίς άδεια, και δεν είχαν ταξίμετρα αλλά μια εφαρμογή στο κινητό τους οι οδηγοί.

 ΚΑΤΑΡΧΗΝ να τονίσω ότι σε ΟΛΑ ΤΑ ΤΑΞΙ υπήρχε ΑΣΦΑΛΕΙΑ και δεν υπήρχε περίπτωση να σας συμβεί ο παραμικρό. Αυτό που μας είχε επισημάνει ήταν ότι τα τελευταία τύπου ταξί, κάνουν κομπίνες με την διαδρομή και χρεώνουν παραπάνω από το κανονικό εάν δεν ξέρεις. Υπήρχε και εφαρμογή στην οποία μπορούσες να επιλέξεις την διαδρομή που θέλεις και να δεις πόσο κοστίζει. Γενικά οι διαδρομές από και προς το ξενοδοχείο μας από οπουδήποτε τριγύρω στα αξιοθέατα κυμαίνονταν από 8-12€. Normal Taxi, Normal price, ήταν αυτό που σου έλεγαν εάν ρωτούσες αλλά η πραγματικότητα ήταν άλλη.

Περιμένουμε για ταξί λοιπόν και έρχεται μπροστά μας ένας από τους τελευταίους τύπους, μας ρωτάει θέλουμε ταξί και ρωτάμε κι εμείς Normal Taxi, Normal price; Φυσικά απαντά αυτός. Μπαίνουμε μέσα εκκινεί την εφαρμογή ταξίμετρο στο κινητό του τηλέφωνο και ξεκινάμε.

Στη διαδρομή βλέπουμε το ταξίμετρο στην εφαρμογή να αρχίζει να ξεπερνά το όριο τιμής που υπολογίζαμε κι ακόμα δεν φτάσαμε, αλλά δεν λέμε τίποτα. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και το ταξίμετρο στην εφαρμογή του λέει 20€ περίπου. 

Η Θεκλιάννα που γνώριζε περισσότερα και δεν ήταν το πρώτο ταξί που έμπαινε, έχοντας χρησιμοποιήσει όλους τους τύπους, και σε όλο τον κόσμο που έχει ταξιδέψει, μου το λέει, και αμέσως λέει του ταξιτζή, αποκλείεται να είναι τόσο το κόμιστρο και δεν το πληρώνουμε. 

Εμείς δίνουμε 8-12€ για την ίδια διαδρομή ακόμα και με μια μικρή καθυστέρηση στα φανάρια, και δέχεται 12€ και κάτι ψιλά σε ντόπιο νόμισμα για να μην το τραβήξουμε κι άλλο.

Στο σαλόνι του ξενοδοχείου μας περιμένει η κα Κυριακή (Κούλα) για τις εντυπώσεις μας. Τυγχάνει δε την επόμενη μέρα να έχει τα γενέθλια της και αφού έχει περάσει 12 τα μεσάνυχτα, είμαστε οι πρώτοι που της ευχόμαστε. Μαζί μας κάθισαν και οι υπόλοιποι από το πρωινό γκρουπ.

Η κουβέντα τράβηξε μέχρι αργά και η αλήθεια είναι ότι με καλή παρέα και σίγουρα την καλύτερη που βρήκα και είχα, ούτε που καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα. Κάποια στιγμή είπαμε πως έφτασε η ώρα να ανέβουμε για ξεκούραση στα δωμάτια μας μιας και η επόμενη μέρα είχε άλλες συναρπαστικότερες εμπειρίες να ζήσουμε.

 

Επόμενη Σελίδα...

 ΗΜΕΡΑ 4η

Κατεβαίνουμε φρέσκοι για πρωινό, η παρέα μας έχει δέσει και η συζήτηση είναι για το σημερινό πρόγραμμα. Μαζευόμαστε στην αίθουσα αναμονής του ξενοδοχείου και περιμένουμε το βανάκι και την ξεναγό μας.

Σήμερα η μέρα περιλαμβάνει επίσκεψη στο εμπορικό κέντρο Ντουμπάι (Dubai Mall) ίσως και για τις επόμενες αγορές μας. Εδώ όμως βρίσκονται και τα μεγαλύτερα και διάσημα σιντριβάνια του κόσμου που χορεύουν υπό τους ήχους της μουσικής, μπροστά στον υψηλότερο ουρανοξύστη του κόσμου Burj Khalifa. 

Όποιοι έχουν κλείσει εισιτήριο και το επιθυμούν, έχουν την δυνατότητα να ανέβουν στο υψηλότερο κτίριο του κόσμου. Για όσους δεν το είχαν προγραμματίσει, μπορούσαν να τριγυρίσουν στο εμπορικό κέντρο. Εμείς λόγω της υπερβολικής διαφήμισης είχαμε κλείσει εισιτήριο (κόστος 50€) για να ανέβουμε μέχρι τον 124^ο όροφο που μας επιτρεπόταν και να δούμε το Ντουμπάι από ψηλά.

 

Κατά τις 09.00 το αυτοκίνητο και η κα Άννα η ξεναγός καταφτάνουν. Φτάνουμε στο πάρκινγκ του πολυκαταστήματος για τα τουριστικά λεωφορεία και με τις οδηγίες της ακολουθώντας όλων αυτόν τον κόσμο μπροστά μας και ήταν εκατοντάδες πραγματικά, φτάνουμε στην σημείο ελέγχου που μας οδηγεί μέσα στο κτίριο. 

Εκεί βγάζω μεταλλικά αντικείμενα όπως στο αεροδρόμιο, τσιγάρα και αναπτήρα και ένας της ασφάλειας μου παίρνει τον αναπτήρα και μου λέει : «Θα τον πάρετε στην έξοδο σας από το μέρος των απολεσθέντων». Δεν ανησύχησα, μιας και δεν ήταν αξίας, του είπα εντάξει και συνέχισα με τους άλλους. Στη διαδρομή για τα ανσασέρ, περνάμε από αίθουσες που δείχνουν πως ξεκίνησε η κατασκευή του Ντουμπάι, αλλά και του κτιρίου.

Φτάνουμε στο ανσασέρ και μεταφερόμαστε στον 124^ο όροφο του κτιρίου. Το μπαλκόνι τριγύρω περιμετρικά είναι κλειστό με χοντρά τζάμια και η ζέστη υπερβολική σαν σε θερμοκήπιο. Το τοπίο γκρίζο από τα κτίρια μέχρι μια απόσταση και μετά έρημος και θάλασσα μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου.

Κατεβαίνουμε και εγώ για να δοκιμάσω εάν ίσχυε αυτό που μου είχε πει ο άνθρωπος της ασφάλειας που μου είχε πάρει τον αναπτήρα, πήγα και τον ζήτησα στον γκισέ των απολεσθέντων. 

Ευγενέστατος ο υπάλληλος εκεί, μου βγάζει ένα τελάρο και μου λέει βρείτε τον. Πράγματι ήταν εκεί και τον βρήκα.

Μαζί με τους υπόλοιπους του γκρουπ, καθόμαστε στο εμπορικό κέντρο σε ένα καφέ να δροσιστούμε για να περάσει η ώρα μέχρι την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο.

Λόγω του ότι ήθελα να αγοράσω ένα σακβουαγιάζ, ψάχνω να βρω κάποιο μέρος με πληροφορίες, γιατί όποιον και να ρώτησα δεν ήξερε να με κατευθύνει σε συγκεκριμένο μαγαζί που έψαχνα, και σε αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν έφταιγε το προσωπικό του εμπορικού κέντρου γιατί το συγκεκριμένο εμπορικό κέντρο ήταν τεράστιο και με εκατοντάδες μαγαζιά. 

Το εμπορικό κέντρο Ντουμπάι (Dubai Mall) με 1.500 περίπου καταστήματα θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερο εμπορικά κέντρα του κόσμου αν όχι το μεγαλύτερο, και είναι αδύνατον να το περπατήσεις ολόκληρο, εκτός και αν διαθέτεις μέρες γι’ αυτό.

Πηγαίνω προς μια από τις εισόδους του και βλέπω έναν ηλεκτρονικό πίνακα με την κάτοψη του εμπορικού κέντρου και πάνω του έγραφε ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ. 

Πληκτρολογώ στην αναζήτηση το μαγαζί που ψάχνω και μου δείχνει την διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσω με τα πόδια για να το βρω.

Στην διαδρομή βλέπω κόσμο μαζεμένο σε ένα σημείο και μόλις πηγαίνω κοντά βρίσκομαι μπροστά από το ενυδρείο του Ντουμπάι (Dubai Aquarium & Underwater Zoo) που βρίσκεται μέσα στο εμπορικό κέντρο. 

Όλα τα είδη ψαριών μέσα, και κάποια στιγμή κάνουν την εμφάνιση τους δυο δύτες που ήταν μέρος της επίδειξης (show), να κάνουν διάφορα και να ντύνονται με τα ψάρια σε όλο τους το σώμα.

 

Επιστρέφοντας βγαίνω έξω σε μέρος που μου υπέδειξαν για κάπνισμα, και βρίσκομαι μπροστά στο μέρος που έχει τα σιντριβάνια που χορεύουν με την μουσική μπροστά από τον ουρανοξύστη Burj Khalifa που μόλις είχαμε επισκεφτεί και δει από ψηλά λίγο πριν. 

Η θερμοκρασία αυτή την στιγμή της ημέρας υψηλή και δεν μπορούσες να καθίσεις για πολύ ώρα έξω. Στην είσοδο – έξοδο αυτή είχε και τους καταρράχτες με τους κολυμβητές που έκαναν κατάδυση (High Diving).

Η ώρα της επιστροφής έφτασε και κατευθυνόμαστε προς το σημείο συνάντησης. Επιβίβαση στο βανάκι και επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση μιας και το βράδυ το πρόγραμμα περιλαμβάνει την νυχτερινή ξενάγηση στην πόλη του Ντουμπάι και κρουαζιέρα από την Μαρίνα του Ντουμπάι με παραδοσιακό  ξύλινο σκάφος (Dhow).

Μιας και δεν ήταν και ο Νείλος δεν με ενδιέφερε η κρουαζιέρα (κόστος 100€ με φαγητό και παραδοσιακούς χορούς), και έτσι είχα συνεννοηθεί με το πρακτορείο, να ακολουθήσω το πρόγραμμα της νυχτερινής ξενάγησης μόνο και να δω το Ντουμπάι τη νύχτα που θα ήθελα, για να μην τρέχω με ταξί ή μετρό αργότερα (κόστος 60€).

Η ώρα συγκέντρωσης και αναχώρησης είναι 16.00 και επιβιβαζόμαστε στο βανάκι μας ξεκινάμε περνώντας από το Dubai City Walk District, μια καινούργια συνοικία  και φτάνοντας μέχρι το πάρκινγκ του Bluewaters Dubai island. 

Από εδώ περπατώντας, και αφού περάσουμε από το μουσείο της Μαντάμ Τισό (Madame Tussauds Dubai), και το μουσείο Ψευδαίσθησης (illusion City Dubai - illusion Museum), φτάνουμε στην φημισμένη ρόδα του Ντουμπάι, το Ain Dubai. Εδώ όποιος ήθελε, μπορούσε να ανέβει και να δει την μαρίνα από ψηλά. Φυσικά και η Θεκλιάννα ήταν από αυτούς που ανέβηκαν, και μου παραχώρησε και τις φωτογραφίες από εκεί πάνω, και την ευχαριστώ.

Η ρόδα του Ντουμπάι (Ain Dubai), αυτό το περιστρεφόμενο αξιοθέατο 250 μέτρων ύψους, που προσελκύει πολλούς επισκέπτες στο Ντουμπάι είναι πλέον ο ψηλότερος και μεγαλύτερος τροχός στον κόσμο. Μια πλήρης περιστροφή στον Ain Dubai διαρκεί περίπου 40 λεπτά, με το κόστος του να είναι 130 Dh ή 32€ περίπου.

Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε με τα πόδια κατά μήκος της προβλήτας, με τα διάφορα εστιατόρια και καφετέριες να βρίσκονται κάτω από κάτι μεγάλες κατασκευές από αλουμίνιο σαν μανιτάρια, τα οποία βέβαια υπήρχαν σε ολόκληρο το τεχνητό νησί Bluewaters στο Ντουμπάι.  

Τα μανιτάρια αυτά, βρίσκονται δίπλα σε πολυτελή διαμερίσματα και χρησιμοποιούνται για την προστασία των ανθρώπων από τον ήλιο και για το αισθητικό μέρος της τοποθεσίας. Λίγα μέτρα πιο κάτω φτάνουμε στην καλύτερη τοποθεσία του Ντουμπάι που είχα συναντήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, και δεν είναι άλλη από την γωνία θέασης (View Point), ακριβώς απέναντι από την καλύτερη παραλία την Jumeirah Beach Residences, για τις μαγικότερες φωτογραφίες στο Ντουμπάι.

Συνεχίζουμε το περπάτημα μας και περνάμε την πεζογέφυρα (Bluewaters pedestrian bridge) για να βγούμε στην παραλία απέναντι από τον κόλπο αντικρίζοντας τη νεώτερη και μοντέρνα έκδοση της «κορνίζας» (Frame) του Ντουμπάι, που δεν είναι άλλη από το ξενοδοχείο Address Beach Resort.

Εδώ σταματάμε για λίγο για να απολαύσουμε μια μουσική εκδήλωση με άρπα και πιάνο, που γινόταν σε ένα δημόσιο πάρκο δίπλα στην γωνιά θέασης της μαρίνας (Marina beach View point). Το μέρος δεν ήταν τυχαίο όπως κατάλαβα λίγο αργότερα.

Το βραδάκι μας βρίσκει εκεί και έχουν ανάψει τα φώτα στην ρόδα και στα μανιτάρια απέναντι στο νησί και που κάνουν την θέα ΜΟΝΑΔΙΚΗ και ΜΑΓΙΚΗ. Πράγματι ήταν το καλύτερο μέρος του Ντουμπάι.

 

Ανηφορίζουμε σε ένα δρομάκι, για το σημείο που μας περίμενε το βανάκι μας, και βρισκόμαστε να περπατάμε στον φημισμένο «πεζόδρομο» του Ντουμπάι (The Walk at Jumeirah Beach Residence - The Walk at JBR), το αποκαλούμενο από τους ντόπιους και ως το «Miami Beach του Dubai» .

Το Walk at Jumeirah Beach Residence (JBR) είναι ένας δημοφιλής πεζόδρομος μήκους 1,7 χιλιομέτρων που αξίζει να επισκεφτείτε, κάνοντας μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα, να ψωνίσετε από τα διάφορα μαγαζιά, ή να δειπνήσετε σε ένα από τα πολλά εστιατόρια του. 

Στην πολυσύχναστη αυτή παραλιακή λεωφόρος την οποία μπορείτε να επισκεφθείτε δωρεάν, θα δείτε και τα πολλά πολυτελή και ακριβά αυτοκίνητα όλων των εταιριών να περνάνε από μπροστά σας.

Επιβιβαζόμαστε για την μεταφορά μας στην μαρίνα του Ντουμπάι (Dubai Marina) με τα παραδοσιακά πλοιάρια αλλά και τα υπερπολυτελή σκάφη, στην Al Seba St, δίπλα από το Al-Rahim Mosque όπου θα ξεκινήσει και η κρουαζιέρα μας, για όσους το είχαν επιλέξει φυσικά.

Φτάνουμε στην είσοδο του παραδοσιακού πλοιαρίου κι εκεί επιβιβάζονται όλοι εκτός από εμένα για την κρουαζιέρα στον κόλπο του Ντουμπάι. 

Μπορούσα να πάω κι εγώ εάν ήθελα έστω και την τελευταία στιγμή, αλλά δεν πήγα και δεν με πείραξε βέβαια αυτό, αφού ήταν επιλογή μου, αλλά μου στοίχισε που έχασα έστω και για λίγο αυτή την καλή παρέα που είχαμε στο γκρουπ. 

Έτσι προτιμώ να περπατήσω τη μαρίνα στον πεζόδρομο της (Marina Promenade), που αυτή την ώρα με τα φώτα σε κτίρια και πλοία κάνουν την εικόνα  φανταστική. Ένας καφές και κάτι απλό σε ένα εστιατόριο εκεί κοντά ήταν ότι έπρεπε για να απολαύσεις την εικόνα. 

Αν και σε όλες τις μετακινήσεις μου είχα ένα ψιλό μπουφάν και δεν το είχα χρησιμοποιήσει, εδώ πρέπει να πω ότι το χρειάστηκα και μάλιστα κουμπωμένο μέχρι πάνω. Είχε αρχίσει βλέπετε να πέφτει και η θερμοκρασία το βράδυ.

Μετά από κάνα δίωρο πηγαίνω στο σημείο που είχε οριστεί να περιμένω τους υπόλοιπους από την βαρκάδα. Σίγουρα φάνηκε από τα πρόσωπά τους πόσο καλά είχαν περάσει, και αφού δεν είχα πάει κι εγώ, ανέλαβαν οι υπόλοιποι να μου πουν και η κα Κούλα με η Θεκλιάννα να μου δείξουν φωτογραφίες για να δω τι έχασα. 

 Κατά την επιστροφή μας το πρόγραμμα περιελάμβανε να περάσουμε το βράδυ από τον Φοίνικα και συγκεκριμένα από το The POINTΕ με την καλύτερη θέα για το ξενοδοχείο Atlantis, και από το  Σιντριβάνι του Φοίνικα (Palm Fountain). Για να τα δούμε την παράσταση με τα φώτα. Δυστυχώς όπως είπαμε, την εποχή του ταξιδιού μας ήταν κλειστά λόγω έργων επισκευής και δεν μπορέσαμε να τα δούμε ούτε και το βράδυ.

Το Palm Fountain είναι ένα τεχνητό σιντριβάνι που εγκαινιάστηκε επίσημα στις 22 Οκτωβρίου 2020, το οποίο  σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από κινέζους. Είναι το μεγαλύτερο μουσικό σιντριβάνι με θαλασσινό νερό στον κόσμο. Είναι εξοπλισμένο με σιντριβάνια ικανά να ψεκάζουν νερό έως και 105 μέτρα στον αέρα και διαθέτει πάνω από 3.000 φώτα LED. 

Το σιντριβάνι έχει σχεδιαστεί με γνώμονα τη βιωσιμότητα, για παράδειγμα, το νερό κυκλοφορεί απευθείας από τη θάλασσα χωρίς την ανάγκη ειδικού εξοπλισμού αποθήκευσης ή φιλτραρίσματος και κάθε παράσταση χορογραφείται  χρησιμοποιώντας τεχνολογία εξοικονόμησης ενέργειας. 

Στο δρόμο μας περνάμε και από το Μουσείο του Μέλλοντος (Museum of The Future), που άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό στις 22 Φεβρουαρίου 2022, το πιο υψηλής τεχνολογίας και όμορφο αξιοθέατο στη χώρα, και το βράδυ με τον φωτισμό φαίνεται πιο ωραίο. 

Εμείς βέβαι αυτό το είχαμε διαπιστώσει και κατά την επίσκεψή μας.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και όπως ήταν φυσικό καθίσαμε στην αίθουσα του ξενοδοχείου για την ανασκόπηση της ημέρας όπως ήταν φυσικό. Το κέρασμα της κας Κυριακής για τα γενέθλια της ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε. 

Τι να πεις για τους ανθρώπους αυτούς, ανοιχτοί, καλόκαρδοι, ευγενικοί με άλλον αέρα. Ήταν πραγματικά αυτοί που ξεχώρισαν για μένα και τους ευχαριστώ για την παρέα και τις όμορφες στιγμές που πέρασα. Ήταν αυτοί που γέμισαν και έκαναν πιο ευχάριστο αυτό μου το ταξίδι. Μακάρι σε κάθε ταξίδι ο καθένας μας να γνώριζε τέτοιους ανθρώπους, ας είναι καλά.

Κουβέντα στην κουβέντα πέρασε για μια ακόμη φορά ευχάριστα η ώρα με την παρέα και κανείς μας δεν ήθελε να σηκωθεί να πάει να ξεκουραστεί. Ένας ακόμα λόγος ήταν ότι, αυτή η νύχτα ήταν και η τελευταία μας στο Ντουμπάι, αύριο φεύγαμε, και δεν μας έκανε καρδιά να σηκωθούμε. 

Λίγο πριν ανέβω στο δωμάτιο, κάνω και τα τελευταία ψώνια μου από το ξενοδοχείο, τα οποία ήταν φθηνότερα και καλύτερα από όσα είχα συναντήσει στις αγορές που περάσαμε για να πάρω πίσω και την εγγύηση που είχα αφήσει κατά την είσοδο μου.

Αφού χαιρετηθήκαμε λόγω του ότι δεν ξέραμε εάν βρεθούμε αύριο για τον αποχαιρετισμό μας, φεύγαμε βλέπετε σε διαφορετικές ώρες ανεβήκαμε στα δωμάτια μας.

 

 

Επόμενη Σελίδα...

 ΗΜΕΡΑ 5η

Η τελευταία μας μέρα στο Ντουμπάι έφτασε και ξυπνάμε άνετα και κατεβαίνουμε για πρωινό πριν την αναχώρηση μας.

Ο οδηγός μας έρχεται κατά τις 09.00 και ξεκινάμε αφού ευχαριστούμε όλο το προσωπικό που ήταν άψογο, για το αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι. Περνάμε έξω από την πόλη και φτάνουμε στο αεροδρόμιο για την παραλαβή της κάρτας επιβίβασης μας. 

Η ουρά στα γκισέ της εταιρίας τεράστια, αλλά και εδώ μας σώζει η επιλογή «PRIORITY» που είχαμε στα εισιτήρια μας. Σαφώς η καλύτερη επιλογή, γιατί όπως είπαμε ήταν με δύο χειραποσκευές μέσα στο αεροπλάνο, αλλά και η ουρά ήταν μικρότερη. Η πτήση μας μαθαίνουμε ότι έχει πάλι καθυστέρηση και θα πρέπει να περιμένουμε για την πύλη μας.

Παίρνουμε όμως την κάρτα επιβίβασης και προχωράμε για τον έλεγχο διαβατηρίων για να μην περιμένουμε τελευταία στιγμή. Τώρα είχα μάθει από τον ερχομό μου, και είχα στην τσάντα μου δυο μικρά μπουκάλια νερό, και ρωτάω τον άνθρωπο της ασφαλείας εάν είναι να τα πετάξω, μου απαντά με νόημα «δεν χρειάζεται» και τα κρατάω. Βέβαια θα αγόραζα άλλα από μέσα αλλά καλό ήταν που τα κράτησα. 

Επίσης όπως σας είχα πει, είχα και άλλα δύο πιο μικρά λιγότερο από 100 ml το καθένα μέσα στην τσάντα, που υπολόγιζα τουλάχιστον να μην μου τα πάρουν αυτά και να τα έχω στην πτήση. Ακόμα είχα εφοδιαστεί με κάτι λίγα φαγώσιμα μπισκότα και σάντουιτς εάν περιίστατο ανάγκη. Τώρα ξέραμε τι να κάνουμε βλέπεις.

Περνάμε τον έλεγχο χωρίς πρόβλημα, και εφόσον έχουμε χρόνο, περνάμε από τα μαγαζιά του αεροδρομίου. Τα τελευταία ψώνια που ήθελα δεν ήταν άλλα από τσιγάρα, και την περίφημη σοκολάτα Ντουμπάι που όλοι συζητούσαν. Μα δεν συζητούσαν καλύτερα για μια ράβδο χρυσού…!!! Φθηνότερη θα ήταν.

Εντοπίζουμε τα μαγαζιά και πάμε για τσιγάρα πρώτα, τα οποία είχαν σχεδόν την ίδια τιμή με την Ελλάδα στα περίπτερα. Ευτυχώς που δεν ήθελα κάποια γνωστή μάρκα, αλλά κάποια που να ήταν πιο διαδεδομένη εκεί. Βρήκα εύκολα στα 13€ περίπου. 

Πάμε τώρα για τις σοκολάτες που βρίσκονταν παντού. Φτάνω στο πρώτο μαγαζί και κοιτάω τις τιμές, κάνοντας τον υπολογισμό και την μετατροπή σε ευρώ. Τι να πω, γούρλωσα τα μάτια με την τιμή, και ένα επιφώνημα ΤΙ…!!! Βγήκε αυθόρμητα και δυνατά από το στόμα μου. Η τιμή της μικρής συσκευασίας ξεκινούσε από… τα 20€..!!! και ανέβαινε, δεν κατέβαινε ΠΟΥΘΕΝΑ. Πηγαίνω και κοιτάω τις τιμές και σε κάποια άλλα μαγαζιά τριγύρω αλλά δεν βλέπω καμία διαφορά. Θέλοντας και μη λοιπόν, πήρα κι εγώ και τα έσκασα φυσικά, για μια σοκολάτα που μόνο η διαφήμιση την έκανε ξεχωριστή και δεν ήταν κάτι το πολύ ιδιαίτερο για μένα, αλλά κι αυτό γούστο του καθενός είναι.

Κάποια στιγμή μετά από αρκετές ώρες καθυστέρησης επιτέλους ανακοινώνουν την πύλη και κατευθυνόμαστε προς τα εκεί. Φτάνουμε και βλέπουμε μια ακόμη καθυστέρηση να μας περιμένει.

Αργά το απόγευμα επιτέλους ανακοινώνεται η ώρα αναχώρησης της πτήσης και ανοίγουν οι πύλες. Επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο και απογειωνόμαστε.

Το ταξίδι μας λίγο πριν βραδιάσει, μας επιτρέπει να δούμε τα μέρη που περνάμε και μου έκανε τρομερή εντύπωση ένα μέρος που όσο έφτανε το μάτι σου από εκεί ψηλά έβλεπες μεγάλες δεξαμενές πετρελαίου και τριγύρω έρημος. 

Τι σου είναι όμως ο Θεός. Να έχει δώσει σε αυτόν τον τόπο, με δυσκολία το πόσιμο νερό, και απλόχερα το πετρέλαιο.

Ξημερώματα φτάνουμε κατάκοποι από την πολύωρη αναμονή και πτήση μας στην Αθήνα και μετά τον έλεγχο διαβατηρίων κατευθυνόμαστε για το λεωφορείο που θα μας πάει σπίτι μας.

Τι ταξίδι ήταν κι αυτό…

Κατά την διάρκεια της πτήσης και τώρα που γύρισα έφερνα στο νου μου τις στιγμές που πέρασα στο ταξίδι μου αυτό, και σκεφτόμουν τι αναμνήσεις μου άφησε. Ποια μέρη ξεχώρισαν για μένα και τι θα άλλαζα εάν ήταν να το ξανακάνω, έτσι ώστε κάποιος από αυτούς που δεν έχουν πάει ακόμα και το προγραμματίζουν να διαβάσουν και να έχουν και μια άλλη άποψη.

Πράγματι,

Αν και το Ντουμπάι είναι σε μια σύγχρονη πόλη με ψηλά κτίρια στην έρημο, αξίζει την επίσκεψη σας, αλλά τουλάχιστον με 7ημερο+ πρόγραμμα (8 ημέρες το τέλειο), και οπωσδήποτε με διαμονή τουλάχιστον μία ημέρα στο Άμπου Ντάμπι, (γιατί χάνεις στην ουσία 2 ημέρες, στο ταξίδι και 4 ημέρες αφιερωμένες στο Ντουμπάι, οι οποίες μπορεί σε κάποιους να φανούν και λίγες.

Κάποιοι έκλεισαν 8 ημέρες με 1000€ το δίκλινο με το Άμπου Ντάμπι που αυτό ήταν το καλύτερο πακέτο και πράγματι ΕΥΚΑΡΙΑ.

 

Επόμενη Σελίδα...

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΝΤΟΥΜΠΑΙ 

Οι τιμές του πακέτου τώρα όπως τις βρήκα εγώ…

Τον Απρίλιο το ταξίδι έβγαινε 950€ σε μονόκλινο με κράτηση τον Μάρτιο. Η έξτρα επιβάρυνση του μονόκλινου ήταν 250€. Η αρχική τιμή του πακέτου ξεκινούσε από 495€ το Νοέμβριο (δεν ξέρω εάν ήταν αληθινή αυτή η τιμή ή ήταν κράχτης), και τον Μάρτιο – Απρίλιο 595€ με την προϋπόθεση να έχετε κάνει κράτηση τουλάχιστον 2 μήνες πριν. 

Αεροπορικά εισιτήρια με την Wizzair και Priority (δύο χειραποσκευές).

Μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο.

4 διανυκτερεύσεις στο ξενοδοχείο με πλούσιο πρωινό μπουφέ στο Dubai

Δώρο το σαφάρι 4Χ4 και οι βεδουίνοι.

Εισιτήριο για την είσοδο στο Burj Khalifa 50€ με μεταφορά.

Νυχτερινή Ξενάγηση με ελληνόφωνο ξεναγό (χωρίς κρουαζιέρα) 60€.

Ξενάγηση στην πόλη του Ντουμπάι με ελληνόφωνο ξεναγό.

Δώρο το εισιτήριο για το Monorail από Atlantis μέχρι Nakheel Mall.

 

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Κατά την γνώμη μου άξιζαν...

Το σαφάρι 4Χ4 μόνο επειδή είναι δωρεάν για την εμπειρία της ερήμου.

Το εμπορικό κέντρο Dubai Mall αλλά θέλει μέρες για να το γυρίσεις. Όμως το καλό θα ήταν να αφιερώσετε ένα ολόκληρο απόγευμα εκεί, έτσι ώστε να έχετε το χρόνο να δείτε τα μαγαζιά, το ενυδρείο και τους δύτες, και κάποια άλλα ενδιαφέροντα, ΑΛΛΑ το βασικότερο είναι ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΚΕΙ στις 18.30 που ξεκινά το πρόγραμμα με τα σιντριβάνια που χορεύουν με τη μουσική και είναι εντυπωσιακά.

Η νυχτερινή βόλτα αξίζει σίγουρα, αλλά δεν ξέρω εάν ακόμα και με την κρουαζιέρα 100€ άξιζε τόσο. (δεν πήγα βέβαια και πλήρωσα την ξενάγηση μόνο, 60€ που και γι’ αυτό μόνο νομίζω ήταν πολλά). Τώρα εάν θα ξαναπήγαινα, δεν θα το επέλεγα, και θα έπαιρνα το διώροφο λεωφορείο να με ξεναγήσει εκεί αλλά και στα υπόλοιπα αξιοθέατα και θα ήταν πιο φθηνά.

Το The POINTΕ Sign με την καλύτερη θέα για το ξενοδοχείο Atlantis, και το  Σιντριβάνι του Φοίνικα (Palm Fountain), με την παράσταση με τα φώτα, εάν είστε τυχεροί και δουλεύουν.

Η ημερήσια ξενάγηση στην παλιά πόλη του Ντουμπάι το πρωί με την αγορά χρυσού και την βάρκα ήταν σίγουρα αυτή που ΑΞΙΖΕ στο έπακρο. Εδώ θα πω ότι αυτή η επίσκεψη στην παλιά αγορά θα έπρεπε να είναι με περισσότερο χρόνο γι’ αυτό προσοχή τι θα βάλετε στο πρόγραμμά σας.

Στο The View,  ΑΞΙΖΕΙ η επιλογή  της πισίνας στον από κάτω όροφο (51^ο όροφο), που ήταν ΜΟΝΟ με κράτηση για 5 ώρες και με το τραπέζι να κοστίζει 60€ και ο καφές 10€, από ότι η επίσκεψη που γνωρίζουν όλοι και πάνε στον 52^ο όροφο από πάνω για να δουν το PalmTree island που κόστιζε 50€.

Κάρτα για δεδομένα είναι φθηνότερη η αγορά της από το διαδίκτυο με κόστος 11€ αν και παντού υπήρχε δωρεάν ίντερνετ (WiFi).

Ο κήπος των λουλουδιών (Dubai Miracle Garden) με κόστος από 25€ για όσους αρέσουν τα λουλούδια, κι αν φυσικά είναι ανοιχτό.

 

Υπερτιμημένα και λιγότερη αξία από την προσδιδόμενη είχαν κατά τη γνώμη μου…

Το Burj Khalifa, υπερτιμημένο και δεν άξιζαν τα 50€ για το εισιτήριο για να δεις το Ντουμπάι από ψηλά. Πας μόνο και μόνο γιατί έτσι σου είπαν κάποιοι ότι αξίζει ως το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο. Για μένα το σύμβολο του Ντουμπάι έπρεπε να είναι το ξενοδοχείο Burj Al Arab, αλλά κι αυτό γούστο είναι.

Το The View είπαμε δεν αξίζει ως θέα, αλλά αξίζει αποκάτω η πισίνα.

Το Μουσείο του Μέλλοντος εκτός δύο ορόφων ένας με τα διαστημικά και ένας με την προηγμένη τεχνολογία που αξίζουν την επίσκεψη, αλλά και η θέα από τον εξώστη δεν ξέρω εάν κάποιος θα έδινε 45€ για να το επισκεφτεί, εκτός και εάν του αρέσουν τα μουσεία γενικώς. Μπορείς κάλλιστα να το δεις απ’ έξω, αλλά ακόμα και να μπεις μέσα στην είσοδο, να το δεις και να το θαυμάσεις δωρεάν.

Τώρα που ξέρω, η επιλογή θα ήταν 7+ ΗΜΕΡΕΣ και το πρόγραμμα θα είχε ως εξής:

1^η ΗΜΕΡΑ

Αναχώρηση και διανυκτέρευση στο Άμπου Ντάμπι, με μια βραδινή βόλτα.

2^η ΗΜΕΡΑ

Ημερήσια Ξενάγηση στο Άμπου Ντάμπι.

Μεσημέρι αναχώρηση και Άφιξη στο Ξενοδοχείο στο ΝΤΟΥΜΠΑΙ.

ΒΡΑΔΥ: Το The POINTΕ Sign, και το  Σιντριβάνι του Φοίνικα (Palm Fountain), με την παράσταση με τα φώτα, εάν είστε τυχεροί και δουλεύουν.

3^η ΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙ: The View στην πισίνα του 51^ου ορόφου, ή εάν δεν καταστεί εφικτό, πηγαίνουμε στον 52^ο όροφο για φωτογραφίες.

ΑΠΟΓΕΥΜΑ- ΒΡΑΔΥ: Σαφάρι 4Χ4 με βεδουίνους (αλλά όχι απαραίτητα).

4^η ΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙ: Ημερήσια ξενάγηση παλιά πόλη Ντουμπάι – παλιά αγορά – στοά χρυσού μέχρι το απόγευμα, μετακίνηση με ταξί, μετρό ή αστικό λεωφορείο.

ΑΠΟΓΕΥΜΑ-ΒΡΑΔΥ: Dubai Mall για επίσκεψη στο Burj Khalifa και αν θέλουμε ανεβαίνουμε στον 124^ο όροφο για φωτογραφίες, αλλά παραμονή στο χώρο από τις 18.30 για το σόου με τα σιντριβάνια (εάν είστε τυχεροί και δουλεύουν).

5^η ΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙ: 24ωρο εισιτήριο για το διώροφο λεωφορείο με 78€ και ξενάγηση σε όλα τα αξιοθέατα του Ντουμπάι. Κάποια είναι μόνο για φωτογραφία, και άλλα για στάση και περιήγηση. (Εισιτήριο που μπορείτε να το εκμεταλλευτείτε σε δύο ημέρες εάν νομίζετε ότι θα είναι κουραστικό, και ενδιάμεσα να δείτε κάτι άλλο που επιθυμείτε). Εγώ θα επέλεγα την BLUE διαδρομή από τον Φοίνικα, το νησί Palm Island μέχρι την RED διαδρομή έως το Dubai Frame (από τις 09.00-14.00).

ΑΠΟΓΕΥΜΑ-ΒΡΑΔΥ: 24ωρο εισιτήριο για το διώροφο λεωφορείο, Νυχτερινή ξενάγηση στο Ντουμπάι στην περιοχή Bluewaters Dubai island, Ain Dubai, Jumeirah Beach Residences, The Walk at Jumeirah Beach Residence, και Dubai Marina, με επιλογή της BLUE διαδρομής. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα πήγαινα με ταξί ή μετρό και θα καθόμουν μέχρι το βράδυ (από τις 16.00-22.00).

6^η ΗΜΕΡΑ

Ότι δεν προλάβατε και θέλετε πολύ να δείτε γιατί σίγουρα θα υπάρχει κάτι, ή για χαλαρή ημέρα.

7^η ΗΜΕΡΑ

Αναχώρηση από Ντουμπάι και Duty Free στο αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι. 

Το ταξίδι ήταν φανταστικό, το μέρος τέλειο, οι άνθρωποι που συνάντησα το κάτι άλλο, και πράγματι εάν μου δινόταν ξανά η ευκαιρία σίγουρα θα ξαναπήγαινα.

Τώρα με παρέα ή χωρίς παρέα, έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Η παρέα έχει περισσότερες ιδέες, αλλά και μόνος σίγουρα θα γνωρίσεις κόσμο και δεν θα αισθανθείς καθόλου μόνος. 

Οι απόψεις βέβαια που εξέφρασα για τα μέρη που είδα και γενικά για το ταξίδι αυτό, ήταν εντελώς προσωπικές και σίγουρα κάποιοι θα έχουν διαφορετική άποψη και γνώμη.

Μέχρι το επόμενο μας ταξίδι 

Να είστε όλοι καλά

Εις το επανιδείν…!!!

 

 

Αρχική Σελίδα...

Pages: 1 2 3 4 5 6