The GR Road Tripper: Κορινθία: Λίμνη Δόξας Φενεού

Μετά από ένα γεμάτο καλοκαίρι, οδεύοντας προς μια άλλη εποχή του χρόνου και προς το τέλος του, ο καιρός έχει αλλάξει και σε μια ανάπαυλα του κάνει την εμφάνιση του ένα ηλιόλουστο σαββατοκύριακο.

Η διαδρομή και ο προορισμός μας...

Εδώ βρίσκοντας την ευκαιρία ως ιδανική, αποφασίζουμε με τον φίλο Νίκο να επισκεφτούμε την περίφημη τεχνητή λίμνη Δόξας Φενεού στην ορεινή Κορινθία.

Η διαδρομή και το τοπίο φανταστικό και η οδήγηση σκέτη απόλαυση.

Αν και διαδρομές υπάρχουν κι άλλες, εμείς επιλέγουμε να πάρουμε την διαδρομή από τα ορεινά χωριά του φράγματος Πηνειού, Πανόπουλου, ΕΟ 111, Λαμπεία (Δίβρη), Τριπόταμα Αχαΐας, λίμνη Δόξας Φενεού.

Μετά από σχεδόν 2 ώρες, φτάνουμε στο χωριό Τριπόταμα, όπου εδώ είχαμε προγραμματίσει την πρώτη μας στάση.

Οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν μπρος πριν καθίσουμε για τον καφέ μας.

Για καφέ και ψησταριές εδώ δεν χρειάζεται να κάνουμε μνεία.

ΤΡΙΠΟΤΑΜΑ ΑΧΑΙΑΣ

Ένας προορισμός γνωστός σε όλους για την ιδιαιτερότητα του και όχι μόνο.

Οφείλει το όνομά του στο ότι στο σημείο που είναι κτισμένο συναντούνται τρία ποτάμια: ο Ερύμανθος, ο Αροάνιος και ο Σειραίος.

Αλλά και βρίσκεται στο σημείο όπου συναντούνται τρεις νομοί: ο Νομός Ηλείας, ο Νομός Αχαΐας, και ο Νομός Αρκαδίας...!!!

Ε, αυτό δεν το συναντάς και σε πολλές περιοχές στον κόσμο, και άξιζε την επίσκεψή μας.

Κοντά στα Τριπόταμα βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας αρκαδικής πόλης Ψωφίδας και ο "Πλάτανος του Παυσανία", από όπου πιστεύεται ότι πέρασε ο Παυσανίας και ξεκουράστηκε.

Αφού απολαύσαμε τον καφέ μας, συνεχίσαμε την ορεινή μας διαδρομή και μετά από 1,5 ωρα περίπου φτάσαμε στον προορισμό μας, την Τεχνητή Λίμνη Δόξας Φενεού.

ΤΕΧΝΗΤΗ ΛΙΜΝΗ ΔΟΞΑΣ ΦΕΝΕΟΥ

Η λίμνη Δόξα είναι μία τεχνητή λίμνη σε υψόμετρο 900 μέτρων, η οποία βρίσκεται στην περιοχή Φενεού Κορινθίας, στις υπώρειες του όρους Πεντέλεια (Ντουρντουβάνας) και Αροανίων (Χελμού) πλησίον των οικισμών Αρχαίας Φενεού (Καλύβια) και Πανοράματος (Φονιά) και σε μικρή απόσταση από τη Μονή Αγίου Γεωργίου.

Η κατασκευή του φράγματος ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και η λίμνη σχηματίζεται από τα νερά που ρέουν από τα παραπάνω βουνά.

Το όνομα Δόξα το πήρε από το μικρό ποτάμι που ξεκινούσε από την περιοχή και κατέληγε σε καταβόθρες κοντά στο όρος Σαιτά, στα Νότια του οροπεδίου του Φενεού. Αλλά και η ίδια περιοχή ήταν γνωστή ως "Στου Δόξα".

Το ποτάμι και η περιοχή το όνομα Δόξα πρέπει να το έχει πάρει από κάποιο οικισμό με το ίδιο όνομα που υπήρχε στην περιοχή.

Στην περιοχή της λίμνης υπήρχε παλιά η Μονή του Αγίου Γεωργίου η οποία προς το τέλος του 17ου αιώνα μεταφέρθηκε βορειοδυτικά και ψηλότερα στη σημερινή της θέση.

Διατηρήθηκε όμως το εκκλησάκι του μοναστηριού αυτού, και σήμερα, μετά την κατασκευή του φράγματος, έχει πάρει το όνομα του Αγίου Φανουρίου. Το εκκλησάκι αυτό βρίσκεται Νότια στην άκρη της Λίμνης και επικοινωνεί με τη στεριά με μια στενή εδαφική λωρίδα.

Η περιοχή της Λίμνης που έχει κηρυχθεί ως περιοχή ΝATURA είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και δέχεται πολλούς επισκέπτες όλες τις ημέρες του χρόνου όπως είπαμε και πριν.

Αφού περιηγηθήκαμε και εμείς στη λίμνη και γύρω από αυτήν, ανεβήκαμε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου με το καλύτερο σωζόμενο κρυφό σχολειό.

Για το μοναστήρι δε, τι να σας πω...η επισκεψιμότητα του το κάτι άλλο.

Τα αυτοκίνητα οι μοτοσυκλέτες και τα εκδρομικά πούλμαν γεμάτα από κόσμο, όλων των εθνικοτήτων που το επισκέπτονταν, έφταναν μέχρι κάτω το δρόμο.

Εκεί έξω από το μοναστήρι, από την εξέδρα που έξυπνα έχουν τοποθετήσει κάποιοι, μπορούσες να δεις από ψηλά το μεγαλύτερο μέρος της λίμνης και ήταν το ιδανικό σημείο για να την φωτογραφήσεις.

Αυτό βέβαια έκαναν και όλοι όσοι ανέβαιναν στο μοναστήρι.

Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν που εκτός από κάποιες καντίνες που πουλούσαν διάφορα παραδοσιακά προϊόντα, δεν υπήρχε πουθενά ένα μέρος που να είχε καφέ.

Στην ερώτηση μου αυτή, πήρα την απάντηση, ότι λόγω του ότι η περιοχή ανήκε στην Αρχιεπισκοπή, δεν επιτρεπόταν κανενός είδους τέτοια δραστηριότητα.

Κρίμα γιατί το μέρος είναι από τα καλύτερα που έχω συναντήσει και κάτι τέτοιο θα το έκανε ακόμα πιο τέλειο.

Εδώ λοιπόν, και αφού περάσαμε ευχάριστα την ώρα μας, λέμε να μην επιστρέψουμε από τον ίδιο δρόμο, αλλά να πάρουμε την διαδρομή προς Βυτίνα, Λαγκάδια, αρχαία Ολυμπία.

Κατηφορίζουμε για Βυτίνα όπου ο κόσμος που την είχε επισκεφτεί ήταν θα έλεγα το κάτι άλλο.

Η κεντρική πλατεία και όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα από εκδρομείς.

Δεν αποτελεί τυχαία, ένα από τα αξιολογότερα ορεινά θέρετρα της Πελοποννήσου και ευρύτερα της Ελλάδας. Έχει χαρακτηριστεί κι αυτός παραδοσιακός οικισμός.

Το όνομά της κατά την επικρατέστερη άποψη προέρχεται από τη λέξη "Βυθός" επειδή αρχικά ήταν κτισμένη σε λεκάνη ανάμεσα σε λόφους.

Περνάμε στην συνέχεια από τον φημισμένο και παραμυθένιο μονοπάτι των ερωτευμένων, τον “Δρόμο της Αγάπης”, ένα μονοπάτι, μία υπέροχη διαδρομή ανάμεσα σε αρωματικά σφενδάμια και πλατάνια.

Το παραμυθένιο δρομάκι δεν πήρε το όνομά του μόνο επειδή σήμερα είναι πολύ αγαπητό στους ερωτευμένους επισκέπτες της Βυτίνας, αλλά ονομάζεται έτσι από πολύ παλιά, όταν οι νέοι έκαναν το περίπατό τους πρωτογνωρίζοντας τους μελλοντικούς τους συζύγους και ανταλλάσσοντας ερωτικά βλέμματα και μηνύματα, σύμφωνα πάντα με τα αυστηρά ήθη της εποχής.

Φεύγοντας από Βυτίνα, στην διασταύρωση βλέπουμε πως περνάμε κοντά από την ιστορική Δημητσάνα, και αποφασίζουμε να την επισκεφτούμε κι αυτήν για λίγο.

Μια ακόμα κωμόπολη η οποία κατά τους χειμερινούς μήνες, είναι πολύ δημοφιλής προορισμός.

Συνεχίζουμε τον δρόμο της επιστροφής μας και επιλέγουμε να πιούμε τον απογευματινό μας καφέ στα Λαγκάδια.

Μια μαγική τοποθεσία κι αυτή γνωστή σε όλους.

ΛΑΓΚΑΔΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Τα Λαγκάδια Αρκαδίας είναι ένα χωριό στη Γορτυνία, κτισμένο σε απότομη πλαγιά βουνού. Είναι η πατρίδα πολλών αγωνιστών του 1821, όπως του Ιωάννη Θεοφιλόπουλου (1790 - 1885) ή Καραβόγιαννος ή Τσάκαλος.

Ονομαστοί σε όλη την Ελλάδα υπήρξαν οι Λαγκαδινοί κτίστες, με πλούσια αρχιτεκτονική παράδοση, η οποία είναι εμφανής και στο ίδιο το χωριό.

Κατά την αρχαιότητα, από την περιοχή περνούσε η οδός που οδηγούσε στην Ολυμπία, όπου διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Έχουν χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.

Απολαύσαμε τον καφέ μας σε μια από τις πολλές καφετέριες στον κεντρικό δρόμο με την καλύτερη θέα, και η ώρα ούτε που καταλάβαμε πως πέρασε, καθώς έπρεπε να συνεχίσουμε τον δρόμο της επιστροφής μας, που όπως ήταν αναμενόμενο θα φτάναμε σπίτι αργά το απόγευμα.