Τι καλοκαίρι ζήσαμε και φέτος...
Μπορεί να μην μας άφησε πολύ περιθώριο για βόλτες όπως είχαμε υπολογίσει, αλλά οι στιγμές που περάσαμε άξιζαν και με το παραπάνω.
Έτσι λοιπόν σε ένα μικρό κενό που βρήκαμε αποφασίσαμε να επισκεφτούμε έστω και για λίγο το πανέμορφο νησί της Κύθνου.
Πέρσι δεν τα καταφέραμε και φέτος ήταν ένας κοντινός προορισμός που δεν θα μπορούσαμε να μην πάμε.
Με το πρώτο καράβι που φεύγει είμαστε και μεις μέσα.
Το ταξίδι διαρκεί περίπου 1.40 ώρες και φτάνουμε στο λιμάνι της Κύθνου.
Η Κύθνος
Η Κύθνος, το νησί της απλότητας και της φιλοξενίας, με τα κυκλαδίτικα μονοπάτια, με τους κατάλευκους οικισμούς, στα πανέμορφα χωριά Χώρα και Δρυοπίδα θα πείτε ότι βρίσκεστε σε έναν επίγειο παράδεισο.
Είναι ένα κυκλαδονήσι ανάμεσα στην Κέα και στη Σέριφο. Απέχει 3 ώρες από το λιμάνι του Πειραιά και μόλις 1 ώρα και 40 λεπτά από το λιμάνι του Λαυρίου. Διοικητικά ανήκει στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και από τον 12ο αιώνα είναι γνωστή και ως «Θερμιά». Η ονομασία της αυτή οφείλεται στις θερμές πηγές που υπάρχουν μέχρι και σήμερα στον όρμο των Λουτρών. Τα λουτρά της Κύθνου απολάμβανε ο βασιλιάς Όθωνας και η βασίλισσα Αμαλία (1837-1862).
Πρώτοι κάτοικοι της Κύθνου στα αρχαία χρόνια αναφέρονται οι Δρύοπες, μυθικός βασιλιάς των οποίων αναφέρεται ο Κύθνος (γιος του θεού Απόλλωνα) εξ ου και το όνομα της νήσου, Ακόμα ήταν γνωστή ως Δρυοπίς ή Οφιούσα.
Ο Ηρόδοτος έγραψε ότι τον 13ο αιώνα έφτασαν οι Δρύοπες μια πανάρχαια Ελληνική φυλή με κοιτίδα τον Παρνασσό, ο Ηρακλής τους εκδίωξε στην Ήπειρο. Οι Δωριείς τους εκδίωξαν για δεύτερη φορά από εκεί και αναγκάστηκαν να μετακινηθούν ανατολικά, οι κύριοι τόποι της τελικής τους εγκατάστασης ήταν η Κάρυστος και το νησί Κύθνος.
Οι πρώτες εκσκαφές (1996 - 2000) ανακάλυψαν ανθρώπινους σκελετούς με πολλά περίτεχνα αντικείμενα που έδειξαν ότι ζούσαν ως κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες, είναι ο αρχαιότερος οικισμός που έχουν ανακαλύψει στην Μεσόγειο και ίσως σε όλη την Ευρώπη.
Στο νησί υπάρχουν δύο μεσόγεια χωριά, η Χώρα ή Μεσαριά και η Δρυοπίδα ή Σύλλακας. Επιπλέον υπάρχουν τρεις κύριοι παραθαλάσσιοι οικισμοί: ο Μέριχας, το κύριο λιμάνι, τα Λουτρά με τις ιαματικές πηγές και η Παναγία Κανάλα με την ομώνυμη εκκλησία. Η Κύθνος έχει καθημερινή συγκοινωνία με τον Πειραιά και το λιμάνι του Λαυρίου.
Κατεβαίνουμε στο νησί και ρωτάμε για τις καλές παραλίες και τα σημεία ενδιαφέροντος.
Με αυτά που μας είπαν κανονίζουμε και οργανώνουμε το πρόγραμμά μας και επιλέγουμε να επισκεφτούμε πρώτα την δυτική πλευρά του νησιού και την Παναγία την Κανάλα.
Οδηγούμε δυτικά του νησιού μέσα από στενούς και με στροφές δρόμους, που τους συναντάς μόνο σε πολύ μικρά νησιά της Ελλάδας, και το να βγεις από τον Μέριχα, θεωρείται άθλος.
Από την συνολική μου οδήγηση στο νησί θα έλεγα ότι το οδικό δίκτυο του νησιού είναι απαράδεκτο. Δυο αυτοκίνητα δεν χωράνε, στενοί δρόμοι, και κλειστές στροφές.
Οι δρόμοι είναι παρατημένοι, αλλά δεν υπάρχουν και δείγματα ότι μπορούν να τους φτιάξουν κιόλας. Και γιατί να τους φτιάξουν άλλωστε, για τους τουρίστες που πάνε στο νησί; Οι κάτοικοι σίγουρα τους έχουν συνηθίσει.
Περνάμε από τον οικισμό Δρυοπίδα, και συνεχίζουμε για την περιοχή της Κανάλας που είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς του καλοκαιριού καθώς παραθερίζουν εκεί πλήθος τουριστών.
Επισκεπτόμαστε τον Ιερό Ναό της Παναγίας της Κανάλας, που είναι και η προστάτιδα του νησιού, και η οποία βρίσκεται στο μοναδικό σημείο του νησιού που είναι πράσινο.
Μια τοποθεσία που σε αφήνει άφωνο με την ομορφιά της, καταπράσινη και με υπέροχη θέα.
Εκεί κοντά βλέπουμε και την πρώτη παραλία που άξιζε, η Μεγάλη Άμμος, αλλά δεν κάνουμε εκεί μπάνιο, μιας και είχαμε αποφασίσει να πάμε σε κάποιες από την ανατολική πλευρά του νησιού, που μας είπαν ότι ήταν οι καλύτερες, και δεν είχαν και άδικο.
Φεύγουμε μετά από ώρα και κατευθυνόμαστε ανατολικά για να φτάσουμε στην Χώρα όπου είχαμε επιλέξει να πιούμε τον καφέ μας, και να περιηγηθούμε στα σοκάκια του χωριού και του παραδοσιακού οικισμού, πριν συνεχίσουμε.
Περνάμε από τις δυο καλύτερες παραλίες του νησιού, την παραλία Μαρτινάκια και την παραλία Επισκοπή, οι οποίες είχαν και οργανωμένη αλλά και ελεύθερη παραλία με κάτι αλμυρίκια τα οποία η σκιά τους σε αυτές τις θερμές ώρες της ημέρας ήταν ότι έπρεπε.
Ακόμα και με τον πολύ κόσμο, όπως είδα σίγουρα θα έβρισκες μια σκιερή μεριά να καθίσεις.
Εδώ να πω ότι επειδή δεν υπάρχει πολύς χώρος για πάρκινγκ στην πλατεία και απαγορεύεται μέσα στην χώρα, μας λέει ένας ντόπιος για τα μεγάλα πάρκινγκ που έχουν φτιάξει κοντά στην πλατεία είναι δημοτικά και είναι δωρεάν.
Να πω την αλήθεια φοβήθηκα να πάω εκεί αποφεύγοντας τον ποδαρόδρομο μες στη ζέστη, πιστεύοντας ότι είναι μακριά, αλλά μετά αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ κοντά δίπλα στο δημαρχείο του νησιού.
Περιττό να πω ότι ήταν όλα γεμάτα από αυτοκίνητα.
Η Χώρα και πρωτεύουσα της Κύθνου, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά ενός λόφου και απέχει 8 χλμ. από τον Μέριχα, το λιμάνι του νησιού. Χτίστηκε τον 17ο αι. και από τότε κατοικείται συνεχώς. Είναι από τα πιο όμορφα κυκλαδίτικα χωριά, ένα όμορφο σύνολο με κάτασπρα σπίτια, πλακόστρωτα στενά δρομάκια, ασβεστωμένα πεζούλια κάθε λογής μαγαζάκια και πολλές μικρές εκκλησίες και ανεμόμυλους.
Από την Χώρα μπορείς να δεις όλη την βόρεια πλευρά του νησιού.
Λόγω του ότι η επίσκεψη μας ήταν περιορισμένη δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε και τον οικισμό Λουτρά, όπως και το κάστρο Ωριάς, τα οποία τα αφήσαμε για την επόμενη επίσκεψή μας στο μέλλον.
Απολαμβάνουμε τον καφέ μας και αφού ξεκουραστήκαμε και δροσιστήκαμε λίγο ήρθε η ώρα για το μπάνιο μας. Οι τιμές εδώ να πω ότι δεν ξέφευγαν, και ήταν σε λογικά για νησί πλαίσια.
Το πρόγραμμα μας για την συνέχεια έλεγε να κάνουμε το μπάνιο μας στην διάσημη παραλία Κολώνα, που είναι ένας από τους πιο φημισμένους προορισμούς του νησιού.
Αφήνουμε λοιπόν την Χώρα και οδηγούμε στους στενούς δρόμους του νησιού.
Ο δρόμος μας περνάει από την τρίτη καλύτερη παραλία του νησιού την παραλία Απόκρουση.
Κι εδώ αφού πινακίδες δεν υπήρχαν, ψάχνουμε και ρωτάμε για τον δρόμο προς την παραλία Κολώνα.
Ρωτάω έναν ντόπιο, ο οποίος κοιτά τη μηχανή και μου λέει, εντάξει είσαι με λίγο προσοχή θα φτάσεις...!!!, με αυτοκίνητο συμβατικό θα ήταν λίγο δύσκολο.
Απόρησα λίγο, αλλά εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσε.
Βέβαια, μας είχαν ενημερώσει ότι ο δρόμος δεν ήταν και ο καλύτερος , αλλά λέμε κι εμείς πόσο χειρότερος να είναι από αυτούς που οδηγήσαμε....!!!
Ε, ναι λοιπόν ήταν πολύ μα πολύ χειρότερος, και από την αρχή του κιόλας.
Πατημένος χαλικόδρομος σε κάποια σημεία, κάκιστος, τον οποίο στην αρχή στην ανηφόρα τον είχαν κάνει τα αυτοκίνητα όλο μεγάλες γούβες και ήταν επικίνδυνος για μηχανές αλλά και για συμβατικά αυτοκίνητα.
Με τεράστια προσοχή περνάμε το πρώτο δύσβατο σημείο και συνεχίζουμε καθώς προσπαθούσα να ισορροπήσω τη μηχανή σε κάποια βατά σημεία του δρόμου με πολύ δυσκολία, μη με ρίξει κάτω. Τέτοιο ίδρωμα με τέτοια οδήγηση δεν θυμάμαι να έχω ρίξει ξανά στα ταξίδια μου.
Στο δρόμο με τις τεράστιες λακκούβες, με τα χαλίκια τις κοφτερές πέτρες, με τις κλειστές στροφές και τις κατηφόρες και ανηφόρες που δεν φαίνονταν εάν δεν έφτανες κοντά, που εάν συναντούσες αυτοκίνητο δεν μπορούσες να περάσεις δίπλα του, και ευτυχώς όπου διασταυρωθήκαμε με κάποιους είχαν την καλοσύνη και την οδηγική παιδεία βλέποντας με με τη μηχανή, να με περιμένουν να περάσω πρώτος.
Οδηγούμε με πολύ προσοχή για 2,5 χιλιόμετρα και περίπου 10 λεπτά που φάνηκαν αιώνες. Μη με ρωτήσετε εάν είδα κάτι από εκεί πάνω στο δρόμο. Σε κάποιο σημείο μόνο που δεν περνούσε κανένας και μπορούσα να σταθώ για λίγο πάνω στη μηχανή, πρόλαβα να ρίξω μια ματιά για το που βρίσκομαι.
Κι αφού κατεβαίνουμε το βουναλάκι αισίως και ακέραιοι, φτάνουμε μπροστά σε μια παραλία απλά ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ...την παραλία Φυκιάδας. Και ενώ έχει δεκάδες αυτοκίνητα παρκαρισμένα, και με δυσκολία παρκάρεις ακόμα και μηχανή, δεν υπάρχει κανείς στην παραλία.
Κρίμα για την παραλία βέβαια, γιατί ήταν καταγάλανη και πεντακάθαρη, αλλά πως να καθίσεις σε αυτή την παραλία όταν δίπλα σου στα 50 μέτρα, βρίσκεται η διάσημη παραλία όπως είπαμε...ΚΟΛΩΝΑ.
Κλειστός ο δρόμος με μια μικρή σιδερένια πόρτα για πεζούς.
Παρκάρουμε και εμείς τη μηχανή ανάμεσα στα αυτοκίνητα και συνεχίζουμε πεζοί για την παραλία η οποία από το σημείο εκείνο δεν φαίνεται, και το μόνο που αντικρίζει κανείς είναι τα πολλά ιδιωτικά γιωτ που είναι αγκυροβολημένα στον κόλπο που σχηματίζεται.
Παίρνουμε μια μικρή στροφή και μπροστά μας απλώνεται η διάσημη παραλία.
Μια λωρίδα άμμου χωρίζει τον κολπίσκο στην περιοχή και δημιουργεί δυο πανέμορφες παραλίες.
Η στενή αυτή λωρίδα άμμου ενώνει το νησί με την απέναντι μικρή βραχονησίδα.
αλλά οι περισσότεροι ήταν με τις δικές τους ομπρέλες και στις δυο πλευρές της παραλίας.
Αφήνουμε σε μια άκρη τα πράγματα μας και απολαμβάνουμε την δροσιά της θάλασσας που σε τέτοια ζεστή μέρα ήταν βάλσαμο.
Μα φυσικά κάναμε μπάνιο και στις δύο πλευρές της παραλίας όπως οι περισσότεροι επισκέπτες της.
Αργά το απόγευμα κι αφού χαλαρώσαμε από το μπάνιο, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής που ήταν πιο δύσκολος στην οδήγηση από ότι όταν πηγαίναμε.
Φτάνουμε στην παραλία Απόκρουση, και λέμε να κάνουμε άλλη μια στάση εδώ για ένα ακόμη μπάνιο. Μετά την δροσιά της θάλασσας και ύστερα κάτω από τα αλμυρίκια ήταν σκέτη απόλαυση.
Πολύ αργά το βραδάκι και αφού φάγαμε κάτι από το ταβερνάκι δίπλα, φεύγουμε για το λιμάνι και μια μικρή βόλτα στο χωριό μέχρι να έρθει η ώρα να επιβιβαστούμε στο καράβι και την επιστροφή μας στην Αθήνα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το νησί της Κύθνου μικρό και το γυρνάς γρήγορα, το οδικό δίκτυο για λίγα αυτοκίνητα ή μηχανές καλύτερα και δύσκολο στην οδήγηση του, καλά δεν το συζητάμε για την παραλία Κολώνα, που ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχουν τον δρόμο σε τέτοιο χάλι. Βέβαια με έναν καλό δρόμο δεν θα έκαναν οι τουρίστες τόσο δρόμο και δεν θα είχαν την ευκαιρία να ζήσουν αυτή την περιπέτεια και εμπειρία που θα την θυμούνται πάντα. Εκεί χωρίς αγροτικό αυτοκίνητο ή τζιπ 4Χ4 και μηχανή μοτοκρος δεν πας ή πας με πάρα πολύ δυσκολία...
Πολλοί βέβαια από ότι είδα μετά πήγαιναν στην παραλία με καραβάκι το οποίο το έπαιρναν από το λιμάνι, το οποίο έκανε δρομολόγια συνεχώς εκεί.
Σίγουρα οι παραλίες που ανέφερα ήταν φανταστικές, και είχαν δίκιο όσοι μας τις πρότειναν.
Κοντινός προορισμός από Λαύριο ειδικά, με το εισιτήριο 17€ το άτομο και 21€ για την μηχανή είναι μια καλοκαιρινή απόδραση που αξίζει...!!!
Στο επανιδείν...
