Ιστορική και φυσιολατρική εξόρμηση
Από καιρό ήθελα να κάνω το γύρο της Ρόδου, και να δω διαφορετικά μέρη και σημεία ενδιαφέροντος που μέχρι σήμερα δεν είχα δει.
Λίγο ο καιρός λίγο οι χειμερινοί μήνες με την μικρή διάρκεια ημέρας, δεν μας άφηναν το περιθώριο γι’ αυτή μας την εξόρμηση.
Όμως με την πρώτη ευκαιρία που βρήκαμε μιας και το πλάνο καθώς και τα μέρη που θέλαμε να επισκεφτούμε ήταν έτοιμο, η κατάλληλη ημέρα έφτασε, και καθώς ήμασταν έτοιμοι, ξεκινήσαμε.
1. Πρώτος σταθμός μας το κάστρο της Κρητινίας.
Κοντά στην περιοχή της Καμείρου Σκάλας και δίπλα από το χωριό της Κρητηνίας, ορθώνεται επιβλητικό το φρούριο της Κρητηνίας.
Η Κρητηνία απέχει 55χλμ. από την πόλη της Ρόδου. Είναι κτισμένη σε ύψωμα και έχει πανοραμική θέα στη θάλασσα.
To κάστρο δημιουργήθηκε το 1472 από τον Giorgio Orsini για την προστασία των κατοίκων απέναντι στις επιθέσεις του τουρκικού στόλου και πειρατών. Λόγω της στρατηγικής του θέσης, η οποία επέτρεπε την πλήρη επίβλεψη της θάλασσας προς όλες τις κατευθύνσεις, ήταν κυρίως ο λόγος που ο τόπος επιλέχθηκε από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη για την κατασκευή του κάστρου.
Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε τον 16ο αιώνα επί ηγεμονίας Caretto.
Πρόκειται μάλλον για το Castelnuovo, που αναφέρεται για πρώτη φορά στα 1480 μαζί με το Κάστρο της Λίνδου, του Φέρακλου και του Μονόλιθου ως τα κάστρα, που ανεγέρθηκαν για να αντιμετωπιστούν οι επιδρομές των Τούρκων.
Το κάστρο της Κρητηνίας είναι μείγμα Βυζαντινής και Μεσαιωνικής τεχνοτροπίας και μέσα υπάρχουν τα ερείπια της Καθολικής εκκλησίας του Αγίου Παύλου, καθώς και νεώτερα κτίσματα, γιατί το Κάστρο χρησιμοποιήθηκε και από τους Ιταλούς σαν Ναύσταθμος.
Είναι ορθογώνιο και το βόρειο τμήμα βλέπει προς τη θάλασσα και τη Χάλκη. Ανατολικά του φρουρίου υπάρχουν δυο πύργοι με οικόσημα των μεγάλων Μαγίστρων Ντ’ Αμπουάζ (1503 – 1512) και Καρέττο (1513 – 1521).
Υπάρχουν όμως και τα διάσημα οικόσημα του πασίγνωστου Μαγίστρου Ντ’ Ωμπυσόν, που από το 1476 μέχρι το 1503, όταν ήταν ο επικεφαλής του τάγματος, έχτιζε παντού φρούρια.
Αν και το είχαμε δει από μακριά όταν πηγαίναμε Χάλκη, δεν ήταν το ίδιο όταν το επισκεφτήκαμε και από κοντά.
Η επισκεψιμότητα μικρή, αν και σαν τοποθεσία ήταν ανάλογη της βόρειας πλευράς του νησιού, πανέμορφη η διαδρομή και η θέα του πελάγους από εκεί ψηλά, όπου από εκεί μπορούσες να δεις πολλά νησάκια μέχρι την Χάλκη.
Έτσι για την ιστορία να πω, ότι αντίθετα με το μεγάλο και πολύ γνωστό κάστρο Κρητηνίας που βρίσκεται δυτικά , υπάρχουν ερείπια από άλλο ένα κάστρο, το οποίο βρίσκεται μέσα στο χωριό όμως δεν είναι καθόλου γνωστό.
2. Επόμενος σταθμός ο Ναός Ατταβύρου Διός
Ο Αττάβυρος ή Ατάβυρος είναι το ψηλότερο βουνό της Ρόδου και της Δωδεκανήσου με υψόμετρο 1.216 μέτρα. Βρίσκεται στα δυτικά του νησιού και στις πλαγιές του (στα 500 μέτρα υψόμετρο) είναι κτισμένα τα χωριά Έμπωνα και Άγιος Ισίδωρος.
Ο αρχαιολογικός χώρος στην κορυφή του, είναι από την τρίτη χιλιετία π.Χ., σε υψόμετρο 1.215 μ. περιλαμβάνει σημαντικά αρχιτεκτονικά λείψανα, όπως τον ιερό περίβολο με το μεγάλο κτιστό ορθογώνιο βωμό, το προστώο ή ιεροθυτείο, δύο οίκους ή θησαυρούς, χρονολογημένα στους κλασικούς χρόνους (5ος αι. π. Χ.). Η λατρεία του Δία στο Αταβύριον όρος είναι η αρχαιότερη μορφή λατρείας στη Ρόδο.
Η μεγαλύτερη πρόκληση που συναντήσαμε εδώ ήταν ο δρόμος προς το ναό.
Κακοτράχαλος και με τεράστιες πέτρες που ήταν πολύ εύκολο να χάσεις την ισορροπία σου, αλλά και τα μεγάλα αυλάκια που είχαν δημιουργηθεί από την βροχή δεν άφηναν καθόλου περιθώρια να ξεχαστείς καθόλου. Έλεγες ότι ο δρόμος ήταν από εκείνη την παλιά εποχή που τον είχαν σκάψει με τα χέρια, και κυκλοφορούσαν μόνο πεζοί ή με άλογα.
Δυστυχώς έδειξε σημάδια ξεχασμένου ιστορικού και αρχαίου σημείου, και πολύ δύσκολου στην πρόσβαση. Μου έδειξε ότι ήταν αφημένο στην τύχη του και σαν να μην ήθελαν να το κάνουν γνωστό και προσιτό στους επισκέπτες του νησιού.
Άλλωστε είναι τόσα πολλά άλλα πιο προσιτά κερδοφόρα μέρη που υπάρχουν να δεις στο νησί, που δεν τους ενδιαφέρει και η επίσκεψη κάποιων στο συγκεκριμένο σημείο.
Ούτε προβεβλημένο είναι όπως όλα τα υπόλοιπα σημεία στην Ρόδο, ούτε και φαίνεται κάποια προσπάθεια από πλευράς του δήμου προς αυτή την κατεύθυνση..
Κρίμα...!!!
3. Στάση Πανόραμα
Πανόραμα, η περιοχή και όπως καταλαβαίνεται και μόνο από την ονομασία του, ήταν το μέρος με την καλύτερη θέα από ψηλά στην βόρεια πλευρά της Ρόδου.
Από εκεί μπορούσες να δεις μέχρι τη νήσο Χάλκη να διακρίνονται καλά μέχρι και τα σπίτια στο νησί.
Όχι, καφετέρια δεν υπήρχε στο μέρος, αλλά μια μικρή καντίνα με λίγα τραπεζάκια, αλλά δεν μας στεναχώρησε κιόλας.
Το σημείο αυτό είναι γνωστό σε όλους και δεν ήταν λίγοι οι τουρίστες που το επέλεξαν όπως και εμείς για μια μικρή στάση και τις απαραίτητες φωτογραφίες.
4. Επόμενος σταθμός το κάστρο Μονολίθου.
Μοιάζει σαν τον Άγιο Νικόλαο στην Σκόπελο, με την διαφορά ότι δεν είναι ακριβώς δίπλα στην θάλασσα, και με πιο εύκολη πρόσβαση.
Ο δρόμος, αν και από μακριά φαίνεται να έχει πολύ περπάτημα για να το επισκεφτείς, παραταύτα σε φτάνει μόλις λίγα μέτρα και λίγα σκαλιά από την πόρτα του συγκεκριμένου κάστρου.
Ο Μονόλιθος βρίσκεται 73 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την πόλη της Ρόδου. Είναι ένα πολύ γραφικό χωριό που εντυπωσιάζει με τα δρομάκια του και τα λιθόκτιστα σπίτια του. Οφείλει το όνομά του στον τεράστιο μονόλιθο βράχο που στέκει από πάνω του και που στην κορυφή του υπάρχει το εν λόγω κάστρο από την εποχή των Ιπποτών.
Η θέα πάνω από το κάστρο μαγική, στο οποίο μέσα σώζονται δεξαμενές, τμήματα από τους πύργους και τις στοές και ένα παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα.
Στο βράχο παλιότερα υπήρχε φρυκτωρία και αργότερα Βυζαντινό κάστρο που το ανακαίνισαν οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη, περί το 1476.
Όπως μαρτυρεί ο φθαρμένος θυρεός πάνω από την πύλη, η κατασκευή έγινε όταν την ηγεσία του τάγματος είχε ο Μέγας Μάγιστρος D’ Aubusson (Ντ’ Ωμπυσσόν, 1476-1503). Διάταγμα του 1479 αναφέρει πως σ’ αυτό έπρεπε να καταφύγουν οι κάτοικοι της Απολακκιάς σε περίπτωση επίθεσης.
Σκοπός του κάστρου ήταν να εποπτεύει ολόκληρη τη νότια Ρόδο και να προσφέρει προστασία στους κατοίκους από τις επιθέσεις των πειρατών. Λόγω της θέσης του και της εξαιρετικής φυσικής οχύρωσης του, υπήρξε ένα από τα τέσσερα ισχυρά φρούρια της Ρόδου και δεν αλώθηκε ποτέ.
Κάτω, πιο καλή η κατάσταση, μιας και υπήρχε καφετέρια αλλά και ταβέρνα για όσους ήθελαν.
Το κάστρο δυστυχώς δεν έχει προσεχθεί όπως θα έπρεπε. Με λίγη συντήρηση θα μπορούσε να αναδειχθεί η ομορφιά του, που όμως αυτά τα έχουμε ξαναπεί για πολλά μέρη.
Οι επισκέπτες εδώ ήταν πιο πολλοί, και έρχονταν συνέχεια.
5. Επόμενος σταθμός το Φράγμα Απολακκιάς
Το Φράγμα της Απολλακιάς με την τεχνητή λίμνη του αποτελεί έναν πανέμορφο υδροβιότοπο, μοναδικό στο νησί. Η περιβαλλοντική αξία της λίμνης που προκύπτει από την ιδιαίτερη χλωρίδα και πανίδα της την ενέταξε στο δίκτυο Natura 2000 ως προστατευόμενη περιοχή. Το τοπίο είναι ιδανικό για όσους επιθυμούν να απολαύσουν την ηρεμία και την ομορφιά της φύσης.
Κατασκευάστηκε το 1987, για αρδευτικούς σκοπούς, και η λίμνη που δημιουργήθηκε σιγά σιγά άρχισε να εξελίσσεται σε αξιόλογο υγρότοπο και χώρο ήπιων δραστηριοτήτων. Στις όχθες της υπάρχουν τραπεζάκια για πικ-νικ και ξύλινα σπιτάκια. Τον Αύγουστο διοργανώνονται κωπηλατικοί αγώνες. Χαρακτηριστικότερο σημείο της λίμνης, είναι το εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου, το οποίο όταν η λίμνη είναι γεμάτη βυθίζεται στο νερό. Κοντά στο φράγμα της Απολακκιάς βρίσκεται το πέτρινο μοναστήρι του Αϊ Γιώργη του Βάρδα, ένα από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της Ρόδου. Κτισμένο το 1289 επί Ανδρονίκου Παλαιολόγου, φημίζεται για τις αγιογραφίες του.
Το Φράγμα είναι διαδεδομένο στους ξένους επισκέπτες και έχει δραστηριότητες για όλους τις περισσότερες όπως είπαμε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το εν λόγω φράγμα καθώς και η γύρω περιοχή παράγει τα περισσότερα ντόπια αγροτικά είδη για την Ρόδο.
6. Παραλία Πρασονησίου
Το Πρασονήσι είναι γεωλογικός σχηματισμός που μοιάζει με μικρό νησί. Λόγω προσχώσεων άμμου ενώνεται με το νησί της Ρόδου. Απέχει 91 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου.
Τον χειμώνα, το Ακρωτήριο Πρασονήσι μετατρέπεται σε νησί λόγω της αύξησης της στάθμης του νερού.
Τους καλοκαιρινούς μήνες που κατεβαίνει λίγο η στάθμη της θάλασσας, το νησάκι ενώνεται με το νησί της Ρόδου με μια αμμώδη λωρίδα απ’ όπου μπορείς να περάσεις και στο νησάκι.
Το εντυπωσιακό με αυτήν τη παραλία είναι ότι στο σημείο που βρίσκεται συναντιούνται δύο θάλασσες
Από εδώ μπορείτε να δείτε το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα ταυτόχρονα. Στο δυτικό τμήμα της παραλίας στην πλευρά του Αιγαίου Πελάγους η θάλασσα έχει χρώμα σκούρο μπλε και διακρίνεται από τα υψηλά κύματα και το κρύο νερό, και το ανατολικό τμήμα, η πλευρά της Μεσογείου, έχει απαλές τιρκουάζ αποχρώσεις και το νερό είναι πιο ήρεμο και ζεστό.
Αποτελεί παράδεισο για τους ντόπιους και τους ξένους επισκέπτες λάτρεις του surf και των extreme sports, και όχι μόνο, ιδιαίτερα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, οι οποίοι θα το θυμούνται για μια ζωή.!
Κάθε φορά που βλέπω αυτό το μέρος δεν το αναγνωρίζω, από την πολύ άνθηση και τις αλλαγές που υφίσταται κάθε τόσο, λόγω της επισκεψιμότητας του.
7. Φράγμα Γαδουρά
Το «Φράγμα Γαδουρά», είναι το μεγαλύτερο τεχνικό έργο της νησιωτικής Ελλάδας και ένα από τα μεγαλύτερα φράγματα στην Ελλάδα.
Ένα ακόμα φράγμα στην Ρόδο, που ναι μεν είναι πιο κοντά στην πόλη της Ρόδου, αλλά δεν είναι ακόμα αξιοποιημένο για δραστηριότητες.
Αργά το απόγευμα, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής μας, αφού κάνουμε μια μικρή στάση ακόμα στο Φαληράκι, το οποίο δεν θυμίζει με τίποτα τις παλιές καλές εποχές του...
Βραδάκι πλέον και φτάνουμε στην Ρόδο.
Συνολικά χλμ διαδρομής: 251
Εις το επανιδείν…
